یروزی بزرگ و درخشان یا سرهم بندی درخشان!*

                       پیروزی بزرگ و درخشان یا سرهم بندی درخشان!*

در حالی که نمایندگان مجلس برگماشته ر‌ژیم، درست مثل تاکتیک اصفهان که مدعی اجرای خواست کشاورزان و توافق با کشاورزان از بالا شد تا بتواند صفوف آن ها را متشتت و سرکوب کند، درشرایطی که خودمعلمان با هوشیاری آن را سرهم بندی عنوان می کنند یعنی نه خواست آن ها تصویب شده و نه کسی از زندانیان آزادشده است، و حتی به مجلس «اولتیماتوم» زمان بندی شده می دهند، چگونه می توان این گونه با قاطعیت و «بی تردید» آن را یک پیروزی درخشان نامید و بخاطرش به معلمان تبریک گفت!. البته این معلمان که سال ها در میدان مبارزه و تجربه جَنم رژیم را خوب شناخته اند، به تاکتیک های آن ها و اولویت هایشان بهتر از دوستمان آشناهستند... و خوب می دانند که اولویت های دولت مبعوث «میدان» درعرصه بودجه ورشکسته اش نهادهای بالادستی قدرت هستند. در گزارش دیگری که ضمیمه همین یادداشت است بخوبی می توان واکنش ها و اظهارات معلمان را مشاهده کرد و نیازی به ذکرآن ها در این یادداشت کوتاه نیست. از همین رو باین دوست گرامی و ظاهرا جوزده امان باید بگوئیم که اولا:

همین مبلغ صوری که هیچ هدفی جز سردواندن و افکندن تخم تردید و تشتت ندارد به مقدارزیادی از خط فقر پائین تراست که بقول معلمان حتی خودرسیدن به خط فقرهم افتخاری ندارد(خط فقری که از ۱۲ تا ۱۶ میلیون توسط خود برخی نهادهای رژیم ارزیابی شده است). دومن، اصلا تخصیص بودجه متناسب و کافی برای همین اندازه هم حتی در لایحه ارائه شده دولت وجود ندارد. سومن، از خواست مهم آزادی زندانیان هیچ خبری نیست. چهارمن در جامعه ای با ا نباشت عظیم بحران و تورم رسمی بالای ۵۰٪ حتی اگر هم ادعای فوق واقعیت می داشت این نوع افزایش ها مثل برف در برابرآفتاب تموزاست که باید حول درجه ذوب شدن این نوع باصطلاح افزایش ها حقیقت گفته شود... که حاصلش در پایان سال چیزی جز افزایش فاصله نیست. ولی دوستمان بجای بحث حول نامکفی بودن این سطح از افزایش ها د رشرایطی که زمین زیرپا روزانه نشست می کند، پیام پیروزی درخشان رله می کند که معنایش و لو ناخواسته ولی واقعی، یعنی آن که اساسا به خواستتان رسیدید و اگر این پیام جدی گرفته شود لابد دیگر انگیزه ای برای تداوم مبارزات آن هم در چنین جوسنگینی بویژه بر جنبه توده ای شدن دامنه اعتراضات نخواهد ماند و این در حالی است که رژیم هم البته از منظری دیگر می خواهد همین پیام را رله کند که با تهدید و خط نشان کشیدن هم همراه هست!

 و پنجم، در حالی که مهم ترین و تازه ترین نکته این جنبش و این آکسیون های اخیر همانا فرایندتوده ای شدن نسبی آن در قیاس با گذشته و این روند مترادف است با رادیکال ترشدن مطالبات، چرا باید به جای پرداختن به اهمیت آن به عنوان بزرگترین عامل و پشتوانه دست یابی به مطالبات ( در شرایطی که کمیت ملیونی آن بزرگترین نیروی کارکارفرمائی بنام د ولت را تشکیل می داده است ) ..... و این که نتایج ناکافی مبارزات گذشته هم دقیقا به دلیل فقدان حضورلازم و فعال این پایگاه توده ای بوده است، دوستمان بجای پرداختن به اهمیت آن و برطرف کردن این چالش مهم برای سراسری شدن جنبش مطالباتی معلمان، صرفا و یک جانبه تمام این «موفقیت درخشان» را مدیون کانون صنفی معلمان می داند و به حساب آن ها می ریزد. گوئی که نقش بدنه معلمان یعنی آن چه که از قضا به اکسیون های کنونی اهمیت نسبی داده است اصلا وجود ندارد. و این که اگر رژیم این تشکل صنفی را به گفته وی بیش از ۲۰سال است تحمل کرده است گویا به دلیل آن نبوده است که آن ها مواظب رادیکال ترنشدن مطالبات و کنترل آن ها نبوده اند. در حقیقت روندبرعکس بوده است... اکنون هم آنچه که رژیم را نگران کرده است همین خطر گسترش نسبی پایگاه توده ای است (مثل الگوی اصفهان) یعنی امربنیادینی که می تواند در فرایند خود توازن قوا را به ضرررژیم بهم بزند.... از تجربه هفت تپه در نقش و اهمیت حضور پایه بدنه ، هم در حفظ و هم رادیکال ترکردن این تشکل ها درس های خوبی وجودداشت که درِیغ از آن ها. یعنی در شرایط سرکوب و رژیمی هار اگرحضور و نقش و مداخله گری این بدنه و رفرایندگسترش آن ها وجود نداشته باشد رژیم به آسانی می تواند این نوع تشکل ها را سرکوب و یا رام کند.... دیالکتیک بدنه و سخنگویان و همآهنگ کنندگان (بقول این دوستان رهبران) هستند که می توانند به شکل گیری و تداوم این تشکل ها بویژه در شرایط سرکوب منجر شوند و توازن کنونی بالقوه شکننده به سودرژیم را درهم بشکنند           

تقی روزبه  ۲۰۲۱.۱۲.۱۶

*- گفتگوی آقای فراهانی با بی بی سی

https://www.youtube.com/watch?v=TE5d4omulHg

حبیبی در واکنش به لایحه مجلس: تجمعات معلمان ادامه می یابد!

https://www.akhbar-rooz.com/135313/1400/09/25/