به بهانه انتشاریک بیانیه دانشجوئی

درضرورت گذاربه اقدام های سراسری توسط جنبش دانشجوئی

برکسی پوشیده نیست که دانشجویان دانشگاه امیرکبیربدلیل نقش برجسته اشان درمبارزه علیه استبدادوبرای آزادی وبرابری،همواره موردخشم ونفرت ویژه حاکمان قرارداشته اند.ودراین میان،مقابله درخشان دانشجویان باحضوراحمدی نژاد واعوان وانصارش درصحن این دانشگاه یکی از بیادماندنی ترین مبارزات دانشجویان این دانشگاه را تشکیل می دهد.ازهمین رو رژیم ودستگاه های امنیتی وابسته به آن همواره بدنبال یافتن انواع واقسام بهانه ها برای هجوم وسرکوب مبارزات دانشجویان این دانشگاه بوده اند.چنان که انتشارمقالات جعلی ومنتسب به دانشجویان توسط عناصروابسته به رژیم ،وتوقیف نشریه ودستگیری 8 دانشجو تنها یکی ازاقدامات رژیم برای پیشبرد اهداف سرکوبگرانه اش محسوب می شود.هدف مشخص رژیم سرکوب تشکل مستقل این دانشگاه ودرهم شکستن روحیه مقاومت آن است.هم چنین درسالگرد 18 تیرنیروهای سرکوب با یورش به آن ودستگیری چندنفر تحصن کننده یک باردیگرترس ونفرت خود را ازجنبش دانشجوئی به نمایش گذاشت.البته تهاجم به دانشجویان درسالگرد 18 تیر ابعاد گسترده تری داشت وشامل هجوم به دفترادوارتحکیم وحدت ودستگیری شماری از دانشجویان حاضردراین دفتر و پلمب کردن درب آن نیزشد.گزارشات دریافتی ازافزایش فشاربه دانشجویان زندانی شده برای درهم شکستن مقاومت آن ها و گرفتن اعترافات موردنظرشکنجه گران حکایت می کند.بی شک درچنین شرایطی دفاع گسترده وهمه جانبه ازجنبش دانشجوئی وتقویت دامنه همبستگی توسط سایرجنبش ها وهم چنین حمایت فعال نیروهای مدافع آزادی وبرابری درخارج ازکشوربرای توقف شکنجه ووادارساختن رژیم به آزادی هرچه سریع تر این عزیزان دارای اهمیت زیادی است.
درپی انتشاریک طوماراعتراضی با امضاء هزاران دانشجوی این دانشگاه دراعتراض به بازداشت دانشجویان وخواست آزادی آنان،اینک انجمن اسلامی این دانشگاه با انتشاربیانیه ای* 1اعلام کرده که هدف اصلی حاکمیت درهم شکستن روحیه مقاومت جنبش دانشجویان است واضافه شده که اجازه نخواهیم دادخواب بازگشت به دهه 60 تعبیرشود.
بی شک قراردادن چنین وظیفه ای دربرابر سرکوب تعمیم یافته وگسترده کنونی، بدرستی وظیفه ای درنگ ناپذیراست که مشارکت درآن و دفاع فعال ازآن برعهده هرفردآزادیخواه است.اما درهمان حال باید اضافه کرد که تحقق چنین امرخطیری دارای الزامات وپیش شرطی های مشخصی است که جنبش دانشجوئی بدون توجه به آن ها قادربه انجام این وظیفه مهم وعاجل خود نخواهد بود:
نخستین شرط آنست که جنبش دانشجوئی باهمه توان وامکانات خود واردصحنه مبارزه شود.بدون مشارکت بدنه گسترده دانشجوئی درهمه دانشگاه ها وبدون یک حرکت سراسری دانشجوئی دست یابی به چنین هدفی ناممکن است.
ازهمین رو درکنارمقاومت های موضعی وموردی که دراین یا آن دانشگاه صورت می گیرد وبه عنوان نبردهای موضعی اهمیت خود را دارد،جنبش دانشجوئی برای تحقق آن نیازمند یک حرکت سراسری وگسترده ای است که خود نیازمند تدارک لازم والبته ازهمین امروز است. والبته برکسی پوشیده نیست که یکی ازمهمترین پیام های برآمد 18 تیرکه چندین دانشجوی دیگراین دانشگاه را به جرم بزرگداشت نمادین آن دستگیروروانه بازداشتگاه کردند،همانا ضرورت تأکید بر خصلت سراسری ودرآمیختن آن با جنبش مردمی بود.
اگردرنظربگیریم که تعرض رژیم نه اقدام فصلی ومقطعی بلکه برآمده از راهبردی است که برای سرکوب جنبش وحفظ وتثیبت موقعیت متزلزل وپوسیده خود بدان مبادرت است،آنگاه براهمیت مقاومت پیوسته،توده ای شدن چنین مقاومتی برای درهم شکستن یورش رژیم پی خواهیم برد.درحقیقت مبارزات متعددومنفرد جنبش دانشجوئی نیازمندجهشی به جلوبرای متبلورساختن یک جنبش سراسری است.همانطورکه گفته شد چنین اقدامی البته نیازمند پیش شرط هائی است که بدون درنظرگرفتن آن نمی توان به مرحله جدید گذارکرد. ازجمله شروط دیگرپذیرش ضرورت اتحادعمل گسترده توسط گرایشات مختلف دانشجوئی دربرابررژیم است.البته روشن است که اتحاد گسترده دربرابررژیم نمی تواند ونبایدبه معنای اتحادهمه"همه باهم" یعنی نادیده گرفتن گرایشات مختلف وبرسمیت نشناختن حق تلیغ وفعالیت مستقل آن ها ولاجرم تنظیم مناسبات دموکراتیک میان آنها براین اساس،فهمیده شود. به عبارت دیگر، تنها با نگرشی مبتنی بریک جنبش دانشجوئی پلورالیستی ومتکثر،جنبشی دربرگیرنده گرایشات ورویکردهای گوناگون می توان،به یک اقدام مشترک و اتحاد عمل وسیع حول مبرم ترین خواست های مشترک،نائل گردید.بدیهی است که برپائی یک حرکت گسترده وسراسری،می توانددرگسترش روحیه مقاومت وفضای همبستگی درمیان دانشجویان تأثیرزیادی بگذارد.هم چنانکه چنین جنبشی -که خود بالقوه ازآبشخور نیروی دانشجوئی عظیمی درمقیاس میلیونی-تغذیه می کند می تواند تأثیر مهمی درارتقاء روحیه مقاومت عمومی ومبارزه سایراقشاراجتماعی و درنتیجه درشعله ورترساختن مبارزات سراسری برجای بنهد.
گره زدن مبارزات فعالین دانشجوئی بابدنه دانشجوئی درهردانشگاه وپیوند میان مبارزات دانشگاه ها ومؤسسات عالی با یکدیگر وگسترش این مبارزات به یک مبارزه سراسری ومثلا بطورمشخص به یک اعتصاب سراسری حول خواست مشخصی نظیرآزادی دانشجویان زندانی و.... ازاهمیت کلیدی برخورداراست. گرچه نمی توان انتظارداشت که جنبش دانشجوئی درشرابط کنونی با شروع فصل تعطیلات به تواند باهمه توان خود درپشت یک مبارزه سراسری قرارگیرد،اما تدارک چنین ضرورتی برای زمان مناسب ازهم اکنون می تواند بخشی ازوظایف فعالین دانشجوئی را تشکیل بدهد.
بی شک عقب راندن یورش رژیم ودرگام های بعدی درهم شکستن تهاجم سراسری آن،ازجمله درسراسردانشگاه ها نیازمند یک واکنش سراسری وهم آهنگ است.وتردیدی نمی توان داشت که اکنون بطورمشخص چنین ضرورتی بعنوان یک وظیفه عاجل دربرابرجنبش دانشجوئی قرارگرفته است. اما اینکه درشرایط کنونی وفصل جدید دانشجوئی،جنبش دانشجوئی تاچه حد دارای این آمادگی وتوان باشد که به عنوان مثال بتواند به تدارک یک اعتصاب عمومی وسراسری درسطح دانشگاه ها برای آزادی یاران دربند خودمبادرت ورزد، هنوزدرباره اش نمی توان نظرقطعی داد.گرچه این راهم نمی توان نادیده گرفت که جنبش دانشجوئی درسال گذشته به حرکت های اعتراضی مهمی،ازنظر میزان شرکت دانشجویان درحرکات اعتراضی وطرح مطالبات مشخص وفراگیروعدم نگاه به بالا وتأکید برنیرو وعزم مستقل خود، درشماری ازمهم ترین دانشگاه های کشورمبادرت ورزید که می توان آن ها را تمرین های مناسبی برای کسب آمادگی جهت یک حرکت سراسری بشمارآورد. بی گمان نقش فعالین چپ ورادیکال دردامن زدن به جنبش گسترده دانشجوئی وتعمیق مطالبات دانشجویان بربسترآزمون خود ازاهمیت زیادی برخورداراست. باهمه توان خود برای سراسری کردن اعتراضات جنبش دانشجوئی بکوشیم.
2007-07-21-30-04-86

*1-می توانیداین بیانیه را با عنوان "اجازه نمی دهیم خواب بازگشت کشوربه سال های تلخ دهه 60 مشاهده کنید. http://www.autnews.org/ تعبیرشود دراین آدرس