نجات «ایران»، ظرف بدون مظروف؟

«ایران»، ظرف بدون مظروف؟!

گیرم که نجات ایران صورت بندی خوبی باشد که البته نیست. نجات از دست کی و کدام اقتصادی سیاسی؟ اشخاص یا مناسبات قدرت و یک اقتصادی سیاسی مشخص؟ نجات ایران از خارج و چشم به قدرت‌ها و رسیدن اسکندری از راه که بیانگراستیصال و ناامیدی است ممکن نیست. 

 این سالیان سال است که مطرح شده و سترونی خود را نیز نشان داده است تجربه را تجربه کردن خطاست. در حقیقت حباب منشورپرسر و صدای این نوع رویکردها و حامیان آن اخیرا هم بدجوری ترکید. بنابراین اساسا باید از داخل و آرایش و بسیج نیرومندی توسط اکثریت زنان و مردان و جوانان ۸۰٪ بجان آمده و زیرخط خط فقر و سرکوب اقتصادی و سیاسی، به عبارت دیگر با هم‌آوائی‌آن‌ها و اتحادتبعیض شدگان جنسیی، قومی/ملی/عقیدتی/اقتصادی و... توسط یک رژیم تبعیض و آپارتاید حول مطالبات و امیالشان صورت پذیرد. به میدان آمدن این نیروها شرط دارد: بدون بازتابانیدن خواست‌هایشان ممکن نیست. که مستلزم توجه به مطالباتی است که روز و شب در فریادهایشان منعکس است: از خصوصی سازی و بیدادسرمایه هارنئولیبرالیستی و آزادسازی قیمت‌ها تا آموزش و پرورش رایگان و بیمه های اجتماعی و تامین مسکن و محیط زیست سالم... و نفی همه تبعیض‌ها و نیز علیه مناسبات قدر ت معطوف به این تبعیض‌ها که هم انقلاب علیه بالا و هم پایین را بطورتوامان می طلبد و هدف می گیرد: انقلاب اجتماعی-سیاسی. که این خود مستلزم شکل گیری با بهتراست بگوئیم تحمیل یک دولت خدمات اجتماعی و پاسخگو است که بتواند این خواست‌ها را با فشار جنبش مردم تحقق بدهد. از همین رو ایشان و کسان دیگری که چشمشان به خارج و منشورهایی مثل همبستگی و نظایرآن است بهتراست آب را در خانه و در حمایت فی المثل از منشورهایی مثل منشور۲۰ تشکل صنفی و یا منشوراخیری که زنان ایران داده اند جستجو کنند. اما واقعیت آن است که این خواست‌ها مردمی تر و رادیکال تر از آن است که این جماعت بدنبالش هستند.... آن ها بدنبال کمترین تکان و دست بدست شدن قدرت هستند. چشم هایشان را می بندند و بجای صورت بندی این خواست‌ها و امیال عمومی به مقولات مجردی چون نجات ایران، ظرف بدون مظروف و وطن بدون مردمان ساکن و ... که هیچگاه آبی را برای قاطبه مردم ایران گرم نمی کند هستند....  برساخت‌های انتزاعی اختراع شده اند تا برساخت‌های انضمامی و مشخص نادیده گرفته شوند... . اگر می توانیم صدای این ۸۰٪ تاریخ ساز و فعلیت بخشیدن به پتانسیلی که قادر به تغییراوضاع است و صیقل دادن به اقتصادی سیاسی این گذار باشیم. حواله دادن به آینده خیالی و ناکجاآبادی کارساز نیست.

پیام حسین رونقی به اپوزسیون* 

«نجات ایران و ملتش باید تنها اولویت هر جمع سیاسی باشد»  

شرایط درهم‌ریخته حاکم بر اپوزیسیون حاصل عدم تشخیص اولویت‌های سیاسی، رفتارهای نسنجیده و نابالغی در گفت‌و‌گو است. در وضعیت فعلی مردم خسته از ماه‌ها هیاهو برای شکل‌گیری جبهه‌ای واحد همچنان در هر فرصتی به اعتراض ادامه داده‌اند. ضروری است تا نیروی سیاسی نجابت ملت ایران را به پای ناآگاهی نگذارد. اعتبارها و فرصت‌ها ازلی و ابدی نیستند و در صورتی که ضرورت‌ها درک نشوند، مردم از همه نیروهای موجود عبور خواهند کرد. با سنجش اضطرارها، ارائه‌ی برنامه‌ و پاسخ‌های هوشیارانه، با اتحاد و‌ همبستگی کنار‌ هم باید قرار گیریم تا برای آینده ایران و کم کردن هزینه تغییر قدم‌های محکمی برداریم.

عدم درک شرایط پرتلاطم و بحرانیِ حاکم بر کشور و اضطرار زمانیِ مردم جهت برون‌رفت از وضع موجود، از دیگر مشکلات عمده‌ی اپوزیسیون ایران است. ضروری است دل در گرو ایران داشته باشیم و اصولی چون تمامیت ارضی، دموکراسی، التزام قانون اساسی آینده به مبانی حقوق بشر، جدایی دین از سیاست، برگزاری انتخابات آزاد، تشکیل دستگاه قضایی مستقل، ارتباط صلح‌آمیز با جامعه بین‌المللی بر اساس منافع ملی را محور همکاری و اتحاد قرار دهیم.

برخی از فعالین سیاسی به‌جای ارائه‌ی برنامه یا حداقل همراهی با برنامه‌های سیاسی موجود، یکسره در حال تخریب سایرین هستند و ستیز با دیگران و ایجاد چالش و حاشیه بین همدیگر را اساس فعالیت خود قرار داده‌اند؛ رفتارهایی از این دست که دستاوردی جز تفرقه ندارد، به حکومت کمک می کند تا در فضای فعلی حاکم وجهه‌ی بین‌المللی خود را بازیابی و ترمیم نماید. تا ذیل آن کنترل وضعیت اسفناک فعلی را بیش از پیش در دست بگیرد. 

آنها که در شرایط کنونی اولویت‌های شخصی را بر ایران و نجات ایران ترجیح می‌دهند، به‌جای حل مسئله آن را پیچیده‌تر می‌کنند. امیدوارم که چهره‌های شاخص اپوزیسیون در همبستگی در کنار هم راه تماس مستقیم با مردم را باز بگذارند و صرفاً به‌ صداهای بلند اطرافشان گوش فرا ندهند تا بتوانند در ادامه مسیر ضمن شفاف‌سازی ابهامات و پاسخگویی به مردم، موانع و مشکلات را جهت ایجاد اجماع واحد و ملی برطرف کنند. در شرایط کنونی فعالیت سیاسی فرقه‌ای یا قبیله‌ای نتیجه‌ای نخواهد داشت و تا زمانی که امکان‌ رقابت سالم در انتخابات آزاد مهیا نباشد از این شکل فعالیت‌ها باید دوری کرد، چرا که نجات ایران و ملتش باید تنها اولویت هر جمع سیاسی باشد.   

*-  https://t.me/hosseinronaghi/942