!آش چنان شورشد
که فریاد روحانی هم درآمد
سرانجام روحانی
هم صدایش در برابرتهاجم بی مهارمجلس وسریال احضارها و کارشکنی و کارت زرد دادن درآمد! آنها چنان پا
را برروی پدال گاز گذاشته اند که او هم احساس کرد اگر وضع به همین منول پیش برود،
و نهیبی زده نشود و مقاومتی در برابرتعرض نمایندگان افراطی و حامی جبهه پایداری که
غالبا با همراهی و تمکین اکثرنمایندگان همراه است، صورت نگیرد به زودی همه وزراء و
یاران او را یکی از یکی از صحنه خارج خواهند. آنگاه علی خواهد ماند و حوضش و
انبوهی وعده های انتخاباتی نابرآورده که او باید آنها را روی یخ به نویسد!
سخنان نسبتا
تندی که او در دیدار با هنرمندان در روزگذشته مطرح ساخت از جهاتی با خویشتن داری و
انفعال تاکنونی اش در برابراین تهاجمات تازگی دارد:
دولت از
کارت زرد نمی ترسد!
و از جنتی که
اخیرا کارت زرد گرفت حمایت قاطع به عمل آورد و چنین گفت:
ما در بخش هنر نمیتوانیم
با دستور هنر را بیافرینیم و خلق کنیم. هرگونه فضای امنیتی میتواند
جوامع هنر را بخشکاند. به تعبیر اقبال هرگاه خشکمغزی کوتهنظر
زمام امور را در دست گرفت هنر مجال بروز نیافت.
من از اینکه
ارکستر سمفونی موسیقی ملی به تعطیلی کشیده شده است بسیار متأسفم و حتماً این دولت در همین ماههای آینده آن را احیاء خواهد
کرد. اگرچه ممکن
است وزیر باز هم کارت زرد
بگیرد. این دولت به تمام تعهداتی که در دوران انتخابات داده
است عمل خواهد کرد. کارت زرد برای این دولت نگرانی نیست. ما به امثال آقای
جنتیها بعنوان مدافع آزادی افتخار میکنیم
افراطیون را
با تمام قوا منزوی خواهیم کرد:
با تمام
قوا افراطیون را منزوی خواهیم کرد!
رئیسجمهور با بیان اینکه
دولت در فکر ایجاد آشتی ملی است و در فکر وحدت ملی است تاکید کرد:
دولت میخواهد کینهها از سینهها برداشته شود. شمایید که میتوانید
زمینه را آماده کنید، دولت میخواهد اعتدال در جامعه برقرار شود، دولت میخواهد میانهروی را ترویج کند، دولت با خشونت و
افراط مخالف است
،ما با تمام
توان میخواهیم افراطیون را به انزوا در آوریم.
پنبنه ها
را از گوش خود درآورید!
او خاطر نشان کرد: برخی هنوز صدای ملت را در 24
خرداد نشنیدهاند،
پنبهها را از گوش درآورند،
ایران امروز منادی مقابله با خشونت و
افراطیگری در جهان است. اینکه
طرح ایران در سازمان ملل متحد در ظرف چند ماه با اتفاق
آرا به تصویب رسید نشان عظمت ملت ایران است. برای مقابله با خشونت برای
دیپلماسی عمومی برای یاری دولت، دست دولت به سوی هنرمندان به عنوان یاران
نزدیک و مورد اعتماد دراز است
درجائی دیگر اعلام داشت که سیات خارجی فقط توسط
دولت پیش برده می شود و باین ترتیب به مقابله سودای مجلس در ایجاد نهاد نظارت
برمذاکرات ژنو پرداخت.
انتقاد
رئیس مجلس به قوه قضائیه!*
در تحولی دیگر
رئیس مجلس علی لاریجانی ضن تأکید برهمکاری مجلس و دولت بطورضمنی به نمایندگان
هشدارداد که استفاده زیاده از حد از حق سوال کردن می تواند به ضدخود تبدیل شود. هم
چنین او پس از چندروز سکوت و غیبت اعلام جرم و تهدید قوه قضائیه علیه علی مطهری را مورد انتقاد قرارداد و اعلام داشت
بحث در درستی یا نادرستی گفتار
نیست بحث در این است که ساحتی که در
قانون اساسی برای صیانت از
آزادی مخصوصا برای نمایندگان قائل شده اقتضا دارد، دادستان
از تفسیر محدود قانون پرهیز نماید.
علاوه براین
ها، زیرفشارافکارداخلی و جهانی در یک رویکردتازه معاون قوه قضایئه (لاریجانی)
اعلام داشته است که پرونده موسوی و کروبی و رهنورد در قوه قضائیه درحال پیگیری است!.
خلاصه آنکه وضع
چنان است که قوه قضائیه و مجلس که درکنترل اصول گرایان هستند اکنون به سنگراصلی ارتجاع و کارشکنی
دربرابرقوه مجریه و جلوگیری از هرگونه تغییر تبیدل شده است. خیز آنها برای بازگشت
به گذشته اگربا مقاومت جامعه و اعتراض های گسترده مواجه نشود، آنها گام های بعدی
را برخواهند داشت. فشاربه دولت برای تحقق وعده های انتخاباتی خود و صف آرائی بخش
های مختلف جامعه حول مطالبات و تشکل های خود بی تردید تنها اهرمی است که می تواند
سوداهای افراطیون را برای برگرداندن ورق خنثی کند. واقعیت آن است که افراطیون
نیزدرحال تست حساسیت و مقاومت جامعه هستند و اگردراین تست خود به این نتیجه برسند
که خطری از سوی جامعه وجود ندارد و آنها بقدرکافی درلاک خود خزیده اند گام های
بعدی را یکی از پس از دیگری که دراتاق
فکرهای خود تدوین کرده اند به مرحله اجرامی می گذارند . آنها براین نظرند که "رهبری "درمحضور بوده و زیرفشاراست و
برعهده آنهاست که با اقدامات و فعالیت های خود و تغییرشرایط محضورات رهبری را نیز برطرف کنند!
هم چنین این
واکنش های جدیدی نشان می دهد که دولت نیززیرفشارافکارعمومی و انتقادها رسانه ها و
فعالین مجبورمی شود که دربرابرتهاجم جناح رقیب به مطبوعات و دانشگاه ها و مذاکرات
و سایرعرصه ها، واکنش نشان بدهد و گرنه قافیه را خواهد باخت.
نباید فراموش کرد که حتی موفقیت در عرصه بین المللی و پیشبرد توافقنامه صورت گرفته و مذاکرات هسته ای درگروتثبیت نسبی موقعیت روحانی درداخل کشور است. بدون اطمینان به روندهای داخلی و خطرفرادستی جناح افراطی، قدرت های بزرگ هرگزخود را درگیرمعامله باصطلاح قرن با حکومتی که معلوم نیست که به توافق ها گردن خواهد گذاشت یا نه نخواهند کرد. هم چنین تجربه این چندماهه نه فقط برای عموم بلکه حتی برای روحانی هم باید اثبات کرده باشد که سکوت و تکیه صرف برلابی گری دربالا وحتی دادن امتیازات به آنها، بدون داشتن اهرم فشاری دربیرون از آن، فقط به مات شدن خودوی و آب رفتن پایگاه احتماعی اش منجرخواهدشد. چنان که سخنان وی درمورد 9 دی و نیزدادن امتیازات مهم در بودجه به سپاه و نهادهای نظامی و امنیتی و شورای نگهبان و حوزه آنهم در شرایطی که دولت برای سرمایه گذاری و یا کارهای زیربنائی و تقویت رفاه جامعه با کسری بودجه مواجه است، نتیجه عکس داده و موجب افزایش کارشکنی ها و تعرضات آنها نیزشده است. و درحوزه حتی کسانی مثل ناصرمکارم شیرازی دائما سیاست های دولت را در موردمطبوعات و برخی ورزاء و زنان و دانشجویان و سایرموارد مورد حمله قرارمی دهند.
دیالتیک تاکتیک خزنده و مستقیم!
دیالتیک تاکتیک خزنده و مستقیم!
همانطورکه جناح حاکم با تکیه
برتجربیات سرشارخود، تاکتیک خزنده را برای به انفعال کشاندن جامعه و سلطه کامل
براوضاع دنبال می کند، جنبش مردم و کارگران و زحمتکشان و فعالان اجتماعی نیز لازم
است با بهره گیری از تجربیات گذشته و با آگاهی برتحولات روی صحنه سیاسی، تاکتیک و
پیشروی خزنده خود را در تمامی عرصه ها با
هدف تحکیم صفوف و مطالبات و لاجرم توانمندسازی خود از یکسو و فشاربه دولت برای
تحقق وعده هایش و به عقب راندن تهاجم حریف به عمل آورند تا در لحظه و زمان مناسب برقراری
توازن نیرو، برای فراتررفتن از وضعیت و خنثی کردن تهاجم ونقشه های حاکمیت، سرخویش را بطورکامل از لاک خویش بیرون بکشد و پیشروی
مستقیم را شروع نماید. مهم آن است که به بالائی ها توهمی نداشته و دخیلی نه بندد و دانسته
شود که جناح حاکم مترصداست و هرلحظه که
بتواند دست آوردها را پس بگیرد و با ایجادفضای رعب و یاس و انفعال فرمول دوره خاتمی و احمدی نژاد را البته نه الزاما درهمان شکل و قواره تکرارنماید. گفته می شود تاریخ هیچ گاه تکرارنمی شود، اما اگرنیروها و بازیگران صحنه سیاسی- اجتماعی بیدار و هوشیارباشند و گرنه هیچ تضمینی وجود ندارد!
*- سخنان روحانی:
http://www.taghi-roozbeh.blogspot.de/2014/01/blog-post_6.html#more
No comments:
Post a Comment