در
نوشته «بحران و صورت بندی تضادهای عمده سرمایه داری»، در رابطه با واقعیت دوقطبی
شدن ثروت و فقردر مقیاس جهانی بطورکلی و مرکز و پیرامون به طوراخص، به پارادوکس بزرگ تعرض سرمایه داری در
عین دست به گریبانی آن با بحران های بزرگ، در عین افزایش
تولید و ثروت عمومی جامعه پرداخته شد. از جمله به تعرض بزرگ و نوین
نئولیبرالیسم مهاجم و محافظه کار (وبه نوعی شبه فاشیستی) که در سیمای ترامپ و کاهش رادیکال مالیات سرمایه داران که به
شکاف جهانی ابعادتازه خواهد بخشید اشاره کردم. در پاسخ به چکونگی مقابله با تعرض
نوین سرمایه داری، در چهارچوب اهمیت فرایندهای جهانی مبارزه در برابرسرمایه داری
جهانی شده، به اهمیت درنگ و تمرکز بر پاسخ های خودجوش جنبش های جهانی و طبقاتی از جمله در سطح واحدهای کشوری هم تآکید شد.
در
نوشته «بحران و صورت بندی تضادهای عمده سرمایه داری»، در رابطه با واقعیت دوقطبی
شدن ثروت و فقردر مقیاس جهانی بطورکلی و مرکز و پیرامون به طوراخص، به پارادوکس بزرگ تعرض سرمایه داری در
عین دست به گریبانی آن با بحران های بزرگ، در عین افزایش
تولید و ثروت عمومی جامعه پرداخته شد. از جمله به تعرض بزرگ و نوین
نئولیبرالیسم مهاجم و محافظه کار (وبه نوعی شبه فاشیستی) که در سیمای ترامپ و کاهش رادیکال مالیات سرمایه داران که به
شکاف جهانی ابعادتازه خواهد بخشید اشاره کردم. در پاسخ به چکونگی مقابله با تعرض
نوین سرمایه داری، در چهارچوب اهمیت فرایندهای جهانی مبارزه در برابرسرمایه داری
جهانی شده، به اهمیت درنگ و تمرکز بر پاسخ های خودجوش جنبش های جهانی و طبقاتی از جمله در سطح واحدهای کشوری هم تآکید شد.
در این ارتباط اعتصاب کارگران ماشین سازی ماشین
سازی آلمان –دایملر بنز*-
را می توان حامل رگه هائی در پاسخ به تهاجم نئولیبرالیسم محافظه کار، به واقعیت های موجود یعنی ابعادنجومی شکاف
بین افزایش تولید
وثروت و توزیع بشدت نابراری که هردم بر وسعت آن هم افزوده می شود مشاهده کرد. این پاسخ و ره یافت ترکیبی است از افزایش دستمزد
و کاهش ساعت کار به ۲۸ ساعت در هفته. البته طبیعی است که در وهله اول چنین
مطالباتی در واحدهای در حال رونق و سودبر و کارگران متشکل و دارای قدرت چانه زنی و
در کشورهائی کمابیش
دموکراتیک تر صورت پذیرد. اما طبعا بدون فراگیرشدن آن در سایرواحدها و کشورها و
جهان قادر به عقب نشاندن سرمایه داری مهاجم نخواهد بود. اما شروعی است تازه در
فضای جدید در حالی که مثلا در اروپا و فرانسه ماکرون تعرض جدیدی علیه کارگران را
شروع کرده و آمریکا به عنوان حلقه استراتژیک زنجیره جهانی سرمایه داری در رأس موج جدیدتعرض نوین قراردارد. اگر چنین حرکتی بتواند
موفق شود بی گمان نخست در خودآلمان و سپس کشورهای دیگر اروپائی تاثیر خود را خواهد
داشت. حتی در صورتی که نتیجه آن مشروط به نبردهای بزرگتر و طولانی تری هم باشد مطرح
شدن این خواست و پژواک آن در فضای کنونی نیز گامی مثبت است. بخصوص اگر در نظربگیریم این خواست با توجه به افزایش
نجومی دوقطبی شکاف طبقاتی، توسعه و رشدتولید و مهم تر از آن به عنوان رویکردی معطوف به انقلاب صنعتی چهارم در
حال وقوع و رباتیزه و هوشمندشدن ماشین آلات (جهش تازه در اتوماسیون)، پاسخی است در راستای تحولات بزرگ در حال وقوع و گشودن دریچه ای به
سوی چشم اندازی که در برابرش قرارگرفته ایم و
از ین منظرهم اهمیت بسیار دارد.
آرایش جنبش مطالباتی حول کاهش ساعت کار همزمان
با افزایش دستمزد و مطالباتی چون تضمین و تأمین درآمدپایه برای همه افراد و آحادجامعه و شهروندان (
۹۹درصدی ها) از جمله
مطالبات نوینی هستند که در بحبوحه وقوع انقلاب چهارم انقلاب صنعتی و تعرض
نئولیبرالیسم هار وگزنده و مقابله با بازتوزیع تولید و ثروت افزایش یافته به سودیک درصدی ها مطرح هستند. این ها به
نوبه خود و در
افقی کلان تر می توانند در خدمت و راستای افق و جهانی رها از انقیادکار از سرمایه هم قرار بگیرند. در حقیقت طرح کاهش
ساعات کار با حفظ ( و افزایش درآمد) خواست فی نفسه خواست تازه ای نیست که البته در موج اول تعرض و انباشت
نئولیبرالیستی سرمایه به عقب رانده شد و سرمایه داری توانست برابعادانقیادکار به
سرمایه و شکاف و دوقطبی کردن جامعه دامن بزند، اما مطرح شدن مجدد آن در بحبوحه موج
جدیدتعرض سرمایه واجداهمیت است. امروزه حتی در نشست مجمع جهانی سرمایه داران و مدیران نیز به مشکل
تمرکزبیش از اندازه سرمایه و تشدیدنابرابری ها نیز در سخن اذعان می شود و حتی
توصیه های حکیمانه و اخلاقی هم در موردضرورت کنترل ثروت و فرارمالیاتی و افزایش آن
صورت می گیرد و یا در موردپی آمدهای منفی بیکاری های ناشی از انقلاب صنعتی چهارم
هم هشدارداده می شود، اما نهایتا همه راه ها به رم یعنی کاهش مالیات سرمایه داران
و حل مشکلات آن ها دادوستدجهانی و امثال آن ختم می شود. بی گمان مثل همه
مواردمشابه تاریخی پاسخ چالش ها و پرسش های بزرگ اساسا از متن جنبش ها و مقاومت آن
ها تراوش کرده و به سرمایه داران و زورگویان تاریخ تحمیل می شود...
صورت بندی بحران و تضادهای عمده سرمایه داری
No comments:
Post a Comment