!جهانی دیگر و سیاستی دیگر، به وبلاگ تقی روزبه خوش آمدید : دولت آمریکا و حباب سیاسی مجاهدین خلق

دولت آمریکا و حباب سیاسی مجاهدین خلق!

مراسم امسال سازمان مجاهدین در فضا و جو تازه ای برگزارشد که دامنه بحران در ایران و اعتراضات مردمی از یکسو و فشارهای بین المللی از سوی دیگر ابعادتازه ای یافته است. نگاهی به سخنرانی و رویکردبرخی مقامات آمریکا از چندنکته تازه در مورد این جریان حکایت می کند:

مراسم امسال سازمان مجاهدین در فضا و جو تازه ای برگزارشد که دامنه بحران در ایران و اعتراضات مردمی از یکسو و فشارهای بین المللی از سوی دیگرابعادتازه ای یافته است. نگاهی به سخنرانی و رویکردبرخی مقامات آمریکا از چندنکته تازه در مورد این جریان حکایت می کند:

۱-این سازمان با دوپینگ سیاسی ناشی از حمایت های درون طبقه سیاسی حاکم بر آمریکا و برخی دولت های دیگر با انرژی و ادعاهای بیشتری بروی صحنه ظاهرشده است. گرچه همانطور که سخنرانی مریم رجوی نشان می دهد او سعی می کند که به کالاهای کهنه و پوسیده شده در ویترین سیاسی اش رنگ و جلائی تازه بدهد و مثلا از جدائی دین و دولت و تبعیض های طبقاتی و جنسی و از عدالت و آزادی دم بزند. که البته چیزی جزگردگیری از همان کالاهای کهنه و بنجل قدیمی نیست و بر هرکسی که آشنائی با خصوصیت عمومی سازمان ها و جریان های تمامیت گرا داشته باشد ماهیت اقتدارگرایانه و به غایت انحصارطلبانه اش مشهوداست و باصطلاح توی ذوق آدمیزاد می زند. مصادره جنبش اعتراضی مردم ایران با ردیف کردن ترهاتی چون گسترش هزاراشرف و کانون های شورشی و نقش ارتش ازادی بخش و ... در امتدادرودخون شهیدان ... تنها یک مورد از این گونه رویکردهای چندش آوراست. مریم رجوی با نام بردن از رهبرعقیدتی خود مسعودرجوی هم چنان به همان سیاست ابهام آفرینی و فریب افکارعمومی پیرامون سرنوشت وی ادامه داده است*. بطورکلی صحنه های نمایش نشان دهنده آن است که این سازمان هم چنان از ضعف شدیدصحنه آٰرائی پیرامون پوشاندن تضادبین شکل و محتوای واقعی خود دررنج است.

۲- از ویژگی های دیگر‌آن تاکید بیشتراین جریان بر خود به عنوان تنها آلترناتیوواقعی و درخواست برسمیت شناختن این آلترناتیو توسط دولت ها بود. او با مرزکشیدن پیرامون ارتجاع آخوندی و سلطنتی و به استهزاء‌گرفتن صنعت آلترناتیوسازی و کپی چسبانی، تنها این سازمان را شایسته آن می داند و مدعی است که آلترناتیو به رودخون شهیدان و کانون های شورشی و ارتش آزادی بخش و سازمان پرافتخار و... نیازدارد که تاریخا دیگران فاقدآنند و صرفا زیبنده قامت کشیده این سازمان است. «آلترناتیوشدن قیمت می خواهد» و تنها این سازمان است که قیمت آن را پرداخته است (این که پول هایش از کجا آمده است به ماند برای بعد)!.

۳- با پیام های کتبی و ویدئوئی رهبران و مقامات مهم و رسمی حزب دمکرات در مجلس سنا و شماری از نمایندگان مهم حزب جمهوری خواه بنظر می رسد که لااقل در سطوح معینی از طبقه سیاسی حاکم در آمریکا- هردوحزب- نوعی توافق حول حمایت از این جریان به وجودآمده باشد. در حقیقت تشدیدبحران در داخل ایران و گسترش روزافزون نارضایتی ها، ترامپ و شماری از سیاستمداران مهم آمریکا را متقاعدکرده است که سوای خوش خدمتی هائی که تاکنون این سازمان برای اثبات وفاداری خود به عمل آورده است، در کوتاه مدت کارآئی آن بدلیل سازمان یافتگی و انسجامش بهتر از رقبای دیگری چون سلطنت طلبان باشد. گرچه این به معنی عدم بازی با برگ سلطنت که هنوز هم انسجام و سازمان یافتگی لازم را ندارد و نیز با برگ های دیگر نیست. تحت چنین شرایطی است که این سازمان دوپینگ شده و دلگرم از بکارگرفته شدنش توسط این دولت ها، تلاش تازه ای را برای تحمیل حضورخود به صحنه سیاسی در دستورکارخود قرارداده است. اما آیا برای جریانی که بر طبق دکترینش قدرت از لوله حمایت دولت های بزرگ و منطقه بیرون می آید، آخر و عاقبت خوشی جز سرنوشت حباب های بادکرده سیاسی وجود خواهد داشت؟