بتوارگی دولت در نزدچپ پسرو و نابهنگام!

بتوارگی دولت در نزدچپ پس رو و نابهنگام!

دولت به مثابه قدرت مستولی برجامعه، ابزارخنثی و بیطرفی نیست که بازدن برچسب بورژوائی یا کارگری به آن بتوان ماهیتش را دگرگون کرد. برعکس دولت به مثابه تبلورقدرت جداشده از جامعه ماهیتا و همواره یک نیروی سرکوبگرآزادی و مطالبات اجتماعی است. چگونگی مواجه با دولت از همان اغاز و از زمان مارکس مهمترین و مسأله برانگیزترین موضوع مناقشه میان سوسیالیست ها و جنبش کارگری بوده که صفوف آن ها را به دوگرایش تقسیم کرد و هم چنان هم این شکاف باقی است. با این همه مسأله اصلی بین آن ها ( برخلاف چپ پرمدعای دولت گرا ونمک گیرشده در سیستم ) نه دفاع از موجودیت دولت بلکه پیرامون چگونگی زایل ساختن آن بوده است. 

گفتگو: بیدادکرونا، سرکوب، درگذشت شجریان و انزوای رژیم، وانتخابات ودوقطبی شدن بی سابقه آمریکا

 گفتگو: 

در بخش اول در باره بی مهار شدن کووید ۱۹ وقربانیان بی شمار وحکومتی که همه چیز را رها کرده،پول ملی وزندگیها وسفره های مردم ذوب میشود، گرسنگی وبیکاری مرزهای تازه ای را میگشاید و دستکاه قضایی وامنیتی که حتی صدای دبیر کل ملل متحد را در آورده است، درگذشت شجریان، واکنشهای مردمی و حکومتی، نشانه های بحرانهای تازه. در بخش دوم در باره انتهابات امریکا و زنگ آِاز رای گیریهای، بحران کروناوتشدید بحران اقتصادی و قرض وبدهکاریهای عظیم تر وبیکاریهای وسیعی که نشان دهنده عمیق تر شدن بحران سرمایه است و تضادهای تازه ای که جامعه امریکا را بشدت قطبی کرده است.

سقوط آزاد ارزش پول ملی. و بحران انتخابات آمریکا

 گفتگو: سقوط آزاد ارزش پول ملی در مقابل ارزهای خارجی، شکست برنامه ی بورس واعتراف به شکست همه ی برنامه اقتصادی، ناامن کردن زندگی زنان توسط امامان جمعه ی اسیدپاش، ودر قسمت دوم در باره انتخابات ایالات متحده و بحران کرونا و...

گفتگو با اشباح یا نقض بدیهی ترین موازین برخورددموکراتیک!

 توضیحی پیرامون ادعاهای یک مصاحبه کننده: 

گفتگو با اشباح یا نقض بدیهی ترین موازین برخورددموکراتیک!

اخیرا در نگاهی که به برخی سایت ها داشتم تیترمقاله ای توجهم را جلب کرد که نویسنده اش می گفت چرا تصمیم گرفته است مصاحبه ای را که انجام داده درج نکند. البته اصل درج کردن یا نکردن یک مطلب فی نفسه امرتازه ای نیست و بودند و هستند کسانی که در همان قلمروهای کوچکی که در اختیاردارند به شکل های گوناگون و بفراخورحوزه اقتدارشان چنین می کنند. اما آن چه که برایم تازگی داشت، اعلام عدم درج یک مصاحبه بود بدون آن که اثری از خودآن مصاحبه وجودداشته باشد و یا کسی جز خوددوطرف یک مصاحبه از انجام آن مطلع باشند!. اساسا کل این ماجرا جز یک مضحکه و فیل هواکردن نیست. 

از آرمانشهر«سکولاریزم حداکثری» تا نفی آزادی های بی قید و شرط عقیده و بیان!

آیا با اهرم دولت می توان به سکولاریزاسیون حداکثری نائل شد؟

در نقدیک رویکرد:

از آرمانشهر«سکولاریزم حداکثری» تا نفی آزادی های بی قید و شرط عقیده و بیان!- بخش اول

آیا دین را می شود با مشت آهنین به زباله دادن تاریخ فرستاد؟ آیا در این صورت به جای زایل کردن دین به زایل کردن آزادی نپرداخته ایم!؟

گسترش و تعمیق بحران در نظام سرمایه داری با رشد و افزایش میل به اقتدارگرائی و گرایش های شبه فاشیستی، تضعیف آزادی و دموکراسی و شکل گیری گرایش های استبدادی و ریاست های مادالعمری همراه است ( در ایران ولایت مطلقه هم شاهدمیل روزافزون سپاهیان برای حضورمستقیم در نهادهای رسمی قدرت و ریاست جمهوری هستیم). در این میان چپ هم زره روئین بر تن نداشته و مصون از این میل فراگیرنیست. به ویژه آن گرایشاتی که هنوزهم درس های لازم از تجربه بزرگ قرن بیستم و سوسیالیسم دولتی و هم چنین عروج فاجعه بارحکومت اسلامی از دل انقلاب بهمن ۵۷ را فرانگرفته اند و عمدتا رو به گذشته دارند و حسرت آن دوره طلائی را می خورند و اصراردارند که با نت همان سازی بنوازند که در دوره پیشاتجربه کوک شده بود. میل به فراموشی سپردن درس های نیمه جویده و هضم نشده آن دوران و هم چنین درس های تجربه بزرگ انقلاب بهمن که به فاجعه عروج انقلاب اسلامی منجرشد، دخیل بستن به جادوی اتوریته و نادیده گرفتن دست آوردهای نظری و عملی جنبش های پسااکتبر پیرامون ماهیت مناسبات قدرت، و کم سوشدن اهمیت آزادی و توجیه و مدلل کردن آن به بهانه هایی چون وضعیت اضطراری و موقتی، جملگی از نشانه های بالینی سندروم «بتوارگی اتوریته» در نزداین رویکرد است. غافل از آن که اگر رخدادهای بزرگ تاریخی باراول «معصومانه» به صحنه می آیند، و در پراکسیسی به مقیاس آزمایشگاه بزرگ اجتماعی  و یک دوره تاریخی، نارسائی های خود را به نمایش می گذارند، اگر که به دیده گرفته نشوند، آن هم در وضعیت پساتجربه و امکان راستی آزمائی و نقد صحت و سقم آن ها از طریق برهان خلف ( حرکت از نتیجه به سمت وارسی مقدمات و پیشفرض ها)، دیگر از آن «معصومیت» آزمون نخست هم خبری نخواهد بود!. از این رو گزاف نیست اگر که از «همه گیری» اتوریته به عنوان همزادبحران سرمایه داری و آسیب پذیری بخشی از چپ در برابرآن سخن گفته باشیم.  

گفتگوی هفته: پیرامون بحران انتخابای و دموکراسی آمریکا، خیزسپاه برای تصرف ریاست جمهوری و حباب سیاسی جدید رضاپهلوی

 گفتگوی هفته:

پیرامون سه موضوع الف- بحران انتخاباتی آمریکا که بازتابی از بحران دموکراسی و بحران بازنمائی و نیز شکاف های جامعه و طبقه بورژوائی است و رویکرداصولی در برابرصف آرائی دو فراکسیون بورژوائی. ۲-خیزسپاه و نظام برای تصرف ریایست جمهوری و علل و پی آمدهای آن، و سوم حباب سیاسی اخیررضاپهلوی و اپوزیسیون حبابی و نیز پیرامون سه یال اصلی گفتمان پیشرو در جامعه امروزایران است