سرنوشت حباب های سیاسی!
این بار البته تاکتیک ورودبه صحنه عوض شده است،بجای علم کردن جریان هائی چون فرشگرد، با شماری از هنرمندان خوانندگان و ورزشکاران و .... و گنجاندن نام بدون طرح عنوان در لیست امضاء ها. با این وجود، بعیداست که این نوع جاسازی هم بتواند پیام «همه با من» نهفته در این فراخوان را از دیده ها پنهان سازد.....
در همین رابطه نگاه کنید به مطلبی پیرامون این نوع سریال های حبابین که که قبلا نگاشته شده است:
گفتگوی هفته: بحران هسته ای به کجا می رود؟
طرف های هسته ای و ماجراجویی های حومتی
تشدید منازعات حکومتی و بن بست دولتی
انتخابات کاملا مهندسی شده ۱۴۰۰ و تلاش برای داغ کردن آن
بخش دیگری از انقلاب بهمن و مکانیزم عروج هیولای اسلامی ،مشخصات و گفتمان آن
گفتگوی هفته در چشم اندازها: پیرامون تحولات و چالش های کنونی بحران هسته ای، معنای انتخابات پرشور در نزدخامنه ای و بالاخره بخش سوم تحلیل شکست انقلاب بهمن
در برنامه ی « چشم اندازها» در بخش اول: در باره تحولات سیاسی هفته، سالگرد انقلاب ۵۷ وعروج خمینی به قدرت، حذف خمینی از بیانیه سالگرد سقوط رژیم سلطنتی، و شعارهای مرگ بر روحانی و معنای آن، و نکاهی به دست اندازهای مربوط به برجام و تقلاها برای بازگشت به آن، و د ربخش دوم به انقلاب ۵۷ و گفتمان های رایج ، همپوشانی برخی از گفتمان ها و زمینه های بین المللی و ملی عرو ج روحانیت به ولایت مطلقه می پردازیم . سکوت و همراهی، سازش و عدم حساسیت بخش های بزرگی از جامعه ، خصوصا بخشهای مدرن وسکولار جامعه ایران را در عروج گفتمان اسلامی و تحکیم قدرت روحانیت، از طریق هم پوشانی در پاره ای حوز ها موردنقدو بررسی قرار می دهیم:
|
چرا رژیم از بنیان
گذارخودهم عبور می کند!
یکی از ویژگی های شرایط کنونی بحران در حکومت اسلامی، عبور رژیم از «خود»است:
از سیاست نه شرقی نه غربی به سوی سیاست راهبردی اتحادبا شرق (روسیه و چین)، از حوزه «نوسکولار» قم به سوی یک حوزه ای که فقه آن و تمامی فتواها و آموزش هایش باید در حمایت صددرصداز مواضع و سیاست های رهبری و نظام باشد. از گزینش ریاست های جمهوری به شیوه تاکنونی اش به سوی دولت های اسلامی انتصابی، از احزاب دوقطبی اصول گرا و اصلاح طلب به سوی دولت حزب فقط حزب اله، از حرمت سلاح های هسته ای به سوی حلال سازی آن و از قانون اساسی و... و بسیاری عرصه های دیگر.
وقتی «گربه» مجبور می
شود پنجول بکشد! و تضادهای درونی رژیم واردمدارجدیدی می شود!
سخنان و هشداروزیراطلاعات پیرامون رانده
شدن رژیم، آنهم در سیما و رسانه رسمی، به سمت تولیدسلاح هسته ای از جهات مختلفی
جائز اهمیت است و باردیگر این سوال را که رژیم ایران به کدام سمت حرکت می کند
زیرذره بین قرارداده است. سخنگوی آمریکا آن را بسیار نگران کننده خوانده و تلاش می
شود که از معنا و دلالت های آن پرده برداری کنند. قبل از او صالحی رییس سازمان انرژی هسته ای از
دست یابی ایران به تمامی آستانه های تولیدهسته ای سخن گفته بود و قبل تر هم هم او پس
از آن که نقش و وظایف و اختیارات دولت در این حوزه عملا از آن سلب شده و با دورزدن
حتی شورای امنیت ملی کشور و واگذاری صوری آن به مجلس فرمایشی و دست چین شده جناح
مسلط، گفته بود که سربازی است دست به ماشه در انتظارفرمان رهبری. خودظریف هم گفته
بود که تصمیمات هسته ای (مستقیما) توسط شخص رهبراتخاذ و هدایت می شود.
از غارافلاطون تا تونل زمان!
ایجاب و نفی جنبش ها در نزدآلن بدیو و تناقضات- بخش دوم
این که معنا و حقیقت وجود یا هستی و نسبتش با اعیان و جهان محسوسات چیست و آن را چگونه باید فهمید از دیربازتاریخ مسأله فلسفه و منشاء مناقشات و رویکردهای عمده آن بوده است. فیزیک یا متافیزیک (اصالت ماده یا ایده)، بودن یا شدن (ذات و هویت های ثابت یا این همانی/ هویت های متفاوت یا ناهمانی)، کثرت و یکتائی و چگونگی رابطه متقابل آن ها به شکل استعلائی یا درونمان، و منطق ها و شناخت شناسی های برآمده از آن ها، جملگی از موضوعات مهم صف آٰرائی های تاریخی بوده اند. البته وقتی از چنین صف ٰآرائی ها صحبت می شود نباید آن ها را به شکل خطوط متوازی و خالص از تداخل و التقاط و حتی آشفتگی ها به تصویرکشید که با واقعیت های تاریخی و تأثیرات متقابل جریان های فلسفی بر یکدیگر و حالت های انتقالی خوانائی ندارد. بلکه غرض روندهای عمده و پایدار است. بهمین دلیل حتی پیشرفت آگاهی و دانش بشری هم، گرچه به این صف آٰرائی ها اشکال پیچیده و نوینی بخشیده، اما نتوانسته است به اصل وجوداین جدال ها پایان دهد. گوئی که همواره نیازبه تولیدنوعی متافیزیک های جدید پابه پای ضدمتافیزیک های نوین در جوامع بشری سرشار از تحولات اجتماعی و بحران های تمدنی گریزناپذیر هستند. گرچه نفس شناخت و فهم انسان از هستی مهم است، اما از آن مهم تر درجه اعتبارمندی خودفلسفه و هستی شناسی در فرایند تاریخی و لاجرم قراردادن آن در جایگاه واقعی و بایسته خود است. چرا که اساسا نحوه پیشرفت بشر و توش و توان آن، نه عبور و خط بطلان کشیدن یک باره برگذشته ها، بلکه برمبنای گشودن افق ها و قلمروهای تازه و بازتفسیر و بازاعتبارمندی آن ها و گشودن پارادایم های نو در این عرصه بوده است که در این میان تغییرجایگاه فلسفه و از دست رفتن موقعیت سروری و فصل الخطابی آن از مهم ترین ها است:
پیرامون استیضاح دوباره ی ترامپ توسط کنگره، عواقب ونتایج آن ، ترامپیسم بدون ترامپ وتضادهای عمیق و لاینحل اجتماعی و اقتصادی وسیاسی در امریکا، مشکلات روبروی بایدن در رابطه با تضادهای عمیق طبقاتی ونژادی در این کشور، مشکلات داخلی وبین المللی روبروی بایدن، ودر قسمت دوم به مساله برجام وسیاست مخربانه ترامپیست های ولایتی برای کسترش تنشهای منطقه ای،افزایش تحرکات اتمی و مانورهای نظامی، فاجعه ی کرونا وگسترش شیوع این ویروس در کنار دستور خامنه ای بر ممنوعیت واکسن های امریکایی -انکلیسی -فرانسوی ،دروغها ووعده وعیدها وقول وقرارهای پوچ دولت روحانی در باره واکسن ....
ایجاب و نفی جنبش ها در نزدآلن بدیو و تناقضات- بخش اول
نگاه بدبینانه بدیو
به جنبش ها از کجا سرچشمه می گیرد؟
بدیو فیلسوفی چپ و رادیکال است، اما واژه چپ و رادیکال به تنهائی برای توصیف مواضع و دیدگاه او در جهانی که در آن چپ به دو شاخه معطوف به قدرت و پادقدرت بویژه پس از جنبش بزرگ مه ۶۸ فرانسه که سرآغازی گشت برای شکل گیری پارادایم جدیدی در مواجهه با مناسبات قدرت و دولت ها و با رویکردمنفی به مشارکت در آن ها، کفایت نمی کند. جنبش های جدید در پی شکست پروژه پیش بردسوسیالیسم از طریق اهرم قدرت دولتی، در هردوشاخه و مدل سوسیالیسم دولتی در بلوک شرق و سوسیال دمکراسی در بلوک غرب که خروجی آن ها نه پژمرده شدن نقش دولت و سوسیالیسم که تقویت هرچه بیشتر هیولای دولتی و تشدیدنابرابری ها و سرکوب آزادی بود، به میدان آمدند. برای این جنبش ها انباشت سرمایه و انباشت قدرت، و آزادی و برابری جدا ازهم نیستند. ویژه گی این جنبش ها، آرایش آن ها حول مطالبات مشخص و اشتراکات برخاسته از آن ها، اعم از سلبی و ایجابی، بجای سرسپردن به شعارهای کل گرا و انتزاعی و وعده های ناکجا آبادی از یکسو و مبارزه علیه سیستم در بیرون از قدرت و بیرون از مناسبات مبتنی بر بازنمائی و سلسه مراتب هرمی از سوی دیگر بوده است.
در باره بحران دمکراسی در ایالات متحده، شورش وهجوم طرفداران ترامپ به کنگره، دلایل و زمینه های این شورش، سرانجام ترامپ و اینده ترامپیسم ، ودر بخش دوم در باره تاثیر سقوط ترامپ در ایران، ترامپیسم حکومتی در ایران و سیاست اتمی وکرونایی حکومت اسلام، اوج گیری تضادهای حکومتی ودولتی در ایران ، محو شدن قدرت دولتی و وارد شدن مستقیم خامنه ای در تصمیم گیریها، مساله ممنوعیت ورود واکشن امریکایی و انگلیسی، سیاست مخرب حکومتی درارتیاط با برجام وسیاست اتمی وتهدیدات برای افزایش غلظت اتمی و...
غلیان بحران انتقال قدرت در آمریکا، و
بسامدهای آن در رژیم ایران!
بخش اول:
چه هست نام و ماهیت آن چه که در آمریکا
جلوی چشمانمان درجریان است؟!: اغتشاش، شورش، کودتا، قیام و... ؟
با محاصره کنگره و محل شمارش آراء و ریختن
معترضین به داخل آن،بحران انتقال قدرت به نقطه جوش خود رسید:
جوبایدن: خواستاراتمام شورش و سوگندترامپ
به قانون اساسی شد!
ترامپ: این روز را به خاطربسپارید!
یک نماینده مجلس آمریکا: این کودتای ترامپ است!
شادباش به مناسبت سال نو
