نقدی بریک مناظره!
بدیلی که جمشیدبرزگر مژده می دهد! بن بستی که زیدآبادی با آن مواجه می شود! و سکوت پرسش برانگیز یک کنشگر!
بحثی طولانی بین آقایان جمشیدبرزگر و احمدزیدآبادی در کلاب هاوس جریان داشت که در آن از جمله آقای فرج سرکوهی هم شرکت داشتند. فایل صوتی آن هم در برخی سایت ها درج گردید و نوشته حاضر برگرفته از آن است و نقدی برآن از جوانب گوناگون که به سهم خود با هدف شفاف ترکردن اوضاع غبارآلودسپهرسیاست نگاشته شده است:
بدیل سازی، فقرکنش، درس های انقلاب بهمن و چه نبایدکردهای آن!
مدت هاست که تعمیق بحران همه جانبه اقتصادی و سیاسی و تشدیدبن بست و شکاف های حاکمیت، و تسخیرخیابان ها با اعتراض های بی وقفه معلمان و کارگران شاغل و بازنشستگان و پیمانی ها و تهیدستان و جوانان، با فرایند دوقطی کردن جامعه علیه نظام و انزوای پرشکوه آن، حاکمیت را در وضعیت باخت استراتژیکی و حتی در معرض شکندگی تفوق تاکتیکی و ضرورت درهم شکستن آخرین حربه رژیم یعنی سرکوب و سیاست هراس و رعب افکنی قرارداده است و بتدریج علیرغم افت و خیزهای مقطعی با تعمیق مطالبات و بسط دامنه توده ای خود شاهد تغییرتوازن قوا علیه نظام و بسودجنبش ها هستیم. در همین رابطه بحث و اندیشیدن پیرامون بدیل نظام و گفتمان یابی جنبش بیش از پیش اهمیت یافته و اذهان عمومی را به خود مشغول می کند. به موازات چنین روندی و تحت تأثیرخلأناشی از فرسایش قدرت رژیم، اما شاهد تلاش ها و تحرکاتی از سوی برخی جریان های اپوزیسیون و مدعی رهبری (و بیشتر در خارج کشور) برای پرکردن خلأ های درحال پیدایش هستیم.
گفتگو: واقعیت میدان و بدیل سازی رژیم
برخورددوگانه رژیم در موردسرکوب کارگران و معلمان و فعالان میدانی درعمل از یکسو و گرده افشانی برای بدیل های بی ارتباط با جنبش از سوی دیگر، و اهمیت انطباق شکل با محتوا
گسترش سرکوب و اهمیت تقویت هرچه بیشتر صدای اعتراض
تشدید بحران اقتصادی، آشکارشدن پی آمدهای وخامت بارجراجی اقتصادی و فرار به جلوی رئیسی و رسانه های دولتی مبنی بر ادعای جلوگیری از خیزش مردم در پی جراحی و بدلیل جلب رضایت مردم و امیدوارشدن آن ها به آینده
نادرستی تقلیل جنبش مردم به جنبش صرفا گرسنگان
و بالاخره بن بست هسته ای، و افزایش خطربازگشت پرونده ایران به سازمان ملل و بدوره ورق پاره انگاشتن قطعنامه
آیا واردمرحله تازه ای از آپارتایدمبتنی بر جنسیت شده ایم؟
بارزشدن هرچه بیشتر محتوای جهانی بحران اوکراین
وقتی ناتو آرایش استراتژیکی جدیدی بخود می گیرد: جنگ سرد و گرم نوین پسافروپاشی، ارزیابی روسیه به عنوان دشمن مستقیم جهان غرب و پیشروی خزنده و پرشتاب علیه چین و پروژه سرمایه گذاری صدها میلیارددلاری در برابر یک کمربند یک جاده
دوقطبی سازی جهانی، و ادغام دوکشور فنلاند و سوئد در خود و دیواربه دیوارشدن ناتو با روسیه
بازهم پیرامون صورت بندی بحران و راستی آزمائی آن در کوران رویدادها
و اهمیت یک جنبش جهانی برای کنترل یکه تازی قدرت های جهانی
معنای تصفیه نهادهای امنیتی؟
مذاکرات هسته ای و آخرین فرصت؟
نمایش آلترناتیو به سبک مجاهدین؟ با سخنرانی مایک پنس و پمپئو
بازگشت به عقب : رأی دیوان عالی آمریکا در موردبازپس گیری حق سقط جنین
سندروم انقلاب بهمن و ضرورت بازسازی مفهوم انقلاب!-بخش دوم
در بخش نخست*تأکید شد که هرچقدر به ضرورت انقلاب برای برافکندن «سلسله ولایت فقیه» نزدیک تر می شویم به اهمیت ضرورت نقدانقلاب بهمن و آگاهی به درس های آن برای افزایش هوشیاری و اجتناب از افتادن در یک سیاهچاله دیگرهم افزوده می شود. همچنین به اهمیت فاصله گرفتن درک جامد و ایستا از انقلاب و از مفاهیم و اشکال آن پرداختیم. در حقیقت، انقلاب به مثابه یک رخداد و پویاترین تحول تاریخی و زیستی، شامل معنا و مفهوم آن هم می شود. در رابطه با کارکردانقلاب به درهم شکستن مناسبات و ساختارهای قدرت مسلط در شرایط بن بست و بهم خوردن توازن قوا بین پائینی ها و بالائی ها، و به لحاظ ماهیت و محتوائی به نوع انقلاب مثبت و منفی اشاره کردیم. هم چنین ضمن پرداختن به پارادوکس انقلاب، پیرامون قدرت برسازنده و برساخته شده ضمن آن که از انقلاب به مثابه کنش ِاعمال قدرت مستقیم جامعه و به عنوان پادقدرت، قدرت مؤسس و بنیان گذار یا دموکراسی مطلق و قدرت برسازنده نام بردیم، براین نکته پای فشردیم که نمی توان و نباید آن را به قدرت و ساختارهای برساخته ای چون دولت ها و دیگرنهادهای بازنمائی کننده تقلیل داد. و اینک در ادامه آن به شماردیگری از مهم ترین ویژگی های انقلاب ها در بستر زمان و عصرجدید می پردازیم:
وضعیت سیاسی ایران در بالا و پائین
سه نکته ناقابل در باره عرایض آقای ایرج مصداقی!
ایرج مصداقی می گوید* ژن جمهوری خواهی دارد، خودش هم ظرفیت رهبری ندارد. مملکت در حال نابود شدن است، در این میان بهتر از رضاپهلوی نمی بینم و نمی یابم. از دشمنی های نازل و بهانه جوئی های سطحی دست بردارید... پس تا دیرنشده بشتابید به زیرپرچم....
چگونه می توان در سمت درست تاریخ ایستاد؟
این نوشته نقدی است به مقاله «سمت درست تاریخ کجا بود و ما کجا
ایستادیم؟» نوشته آقای مختاربرازش* که بدلیل اهمیت موضوع بحث در شرایط کنونی صورت
می گیرد.
آن چه که در مقاله مطرح شده گرچه از جهتی یعنی انتقاد به عدم حساسیت
لازم نسبت به خطرعروج روحانیت و مذهب، و با توجه به رویکردقهقراگرایانه و استبدادی
این نهاد، توسط نسل های پیشا انقلاب سخن نادرستی نیست. اما رویکردکلی نوشته یک
جانبه است و تنها بیان بخشی از حقیقت است و فاقدجامعیت لازم برای پاسخ دادن به
موضوع و پرسشی که خود مطرح می کند: یافتن سمت درست تاریخ. بهمین دلیل پاسخی نابسنده
و بدون در نظرگرفتن جوانب دیگری از حقیقت است، و لاجرم نادیده گرفتن درک حقیقت در
کلیت خود و نه در اجزاء تکه تکه شده اش.
پیرامون اهمیت اعتراضات آبادان و بازتاب گسترده آن بویژه فراگیرکردن جنبش دادخواهی، و نگاهی به مفاد سخنرانی خامنه ای به مناسب سالگردمرگ خمینی، و تلاش برای شکل دادن به بدیل های حبابی از طریق سوارشدن بر موج اعتراضات مردم
سندروم انقلاب بهمن و ضرورت بازسازی مفهوم انقلاب!(بخش اول)
ناکجاآبادگذشته
در برابرحال و آینده و پرسش های پاسخ نگرفته
پس از گذشت ۴۳ سال از انقلاب بهمن، بنظر می رسد هنوز هم تبیین درخوری از آن و پی آمدهایش که حداقل بخش مهمی از جامعه ایران را قانع کند و بتواند مبنای رهیافتی برای خروج از باتلاق کنونی بشود صورت نگرفته است و این درحالی است که تداوم حاکمیت برخاسته از انقلاب بهمن به عنوان بزرگترین زمین لرزه سیاسی- اجتماعی از انقلاب مشروطیت به این سو و به عنوان رخدادی نابهنگام با سویه قهقرائی، هم چنان بر ذهنیت و بر دوش جامعه ایران سنگینی می کند. پرسه زدن گذشته در حال و تهدیدفزاینده حال و آینده کشور و عملکردنظام برآمده از متن انقلاب چنان بوده است که نسل های جدید بطورفزاینده ای خود را نسل های سوخته و بربادرفته احساس می کنند که حاکمیت برآمده از انقلاب و روایتش از آن، که در این۴۳ سال یکدم از ادعای این همانی خود با انقلاب کوتاه نیامده، جوانی، امید و آینده اشان را به یغما برده است. این همان واقعیت تلخی است که این پرسش حل نشده و مزمنِ انقلاب بهمن، چگونه انقلابی بود که باین فاجعه ختم شد را هم چنان زنده نگه می دارد.
تراژدی آبادان، ترورسرهنگ سپاه و تشدیدمنازعات فی مابین دولت ایران و اسرائیل نشانه چیست، بحران جهان و نشست داووس
پروژه ادغام جامعه در دولت و نظام به چه معناست
معنا و هدف جهان تبیین و عرصه های آن
ترکیب هرچه بیشتر تمامیت گرائی با سیاست های نئولیبرالی
خیزش گرسنگان را باید به چه معنائی در یافت؟ و هدف از دوگانه سازی نان و آزادی؟
در همین رابطه پرولتاریای اجتماعی و مطالباتی به چه معناست و پیوند بین آن ها دارای چه اهمیتی است؟
بازهم پیرامون آخرین تلاش های رژیم پیرامون ادغام جامعه در دولت و نظام اسلامی به عنوان آخرین منزلگاه
