هم‌اندیشی چپ: زندان شاهنشاهی و شکنجههای ساواک
گفت‌وگوی
علی ندیمی با تقی روزبه- بخش اول +دوم
بطورکلی سه نکته مهم در این گفت و گو عبارتند از نخست: شکنجههای ساواک به دو نوع متمرکز و غیرمتمرکز استوار بود که در موردشق اخیر کمتر صحبت شده است. نکته دوم، ساواک شاه و رئیس سرشکنجه گراصلی آن پرویزثابتی از سال‌های ۵۴ به بعد با نگرانی از رشدجنبش و اعتراضات مردم به فکر تهیه لیست‌های تصفیه خونین زندان از کادرها و فعالین اعم از فداییان و مجاهدین و دیگرجریان‌ها افتاده بودند که بزعم آن‌ها نباید زنده می ماندند. ترور و قتل حکو متی زنده یادان بیژن جزنی و ۸ نفردیگر در واقع اولین سری از سیاست تصفیه زندانها بود. گرچه سیرشتابان تحولات جامعه و فشارهای بین المللی ، امکان و اجازه اجرای کامل این تصمیم شوم و جنایتکارانه را به رژیم شاه نداد. سومین نکته، کانونی شدن مقوله زندان و زندانیان سیاسی به عنوان شاخص عمده جو سرکوب و ترور و ارعاب در رژیم ستمشاهی و گشودن شدن درب زندانها به روی صلیب سرخ بین المللی را می توان گام نخست عقب نشینی شاه در برابرفشارهای داخلی و جهانی دانست؛ پیش از آن‌که شاه در پی تظاهرات گسترده و میلیونی مردم «صدای انقلاب » را بشنود.
