تشدید بحرانها و شکاف‌های درونی و فشارهای خارجی تحلیل می رود. بویژه فرسایش این نیروها با دوگانگی و تقابل حامیان تندرو رژیم در برابر مصلحت نظام مبنی بر توقف «موقت قانون حجاب» و تعرض‌آن‌ها به دولت وارد فازجدیدشکاف در هسته سفت قدرت و پایگاه اخص آن می شود......
ترامپیسم با گرایش نئوفاشیستی-نئواستعماری بیش از آن که پاسخی به بحران سرمایه داری باشد، خود بیان بحران است
عصر «کارخانه‌های تاریک» در چین
زنان و رنسانس ایرانی!
شاخه خشکی که در تمام زمستان، زندگی نهفته اش را داشت، گل در آورد!
پیرامون دادخواهی و شکایت علیه پرویزثابتی
جهان ترامپ ، تشدید رقابت های امپریالیستی ومیلیتاریستی،رویای امریکایی وجهان ما
سال بسیار حساس، مخاطره آمیز، و سرنوشت ساز! و بن بست دولت پزشکیان وتشدید محاصره
به اسبقبال ۸ مارس: همبستگی بر پایه الگوی خیزش زن زندگی آزادی
جمعی از فعالین ندای زنان ایران به همراه بیش از ۷۰ نفر از فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان، نویسندگان، پرستاران، خانواده‌های دادخواه و فعالین مدنی و دانشجویی مراسم هشت مارس، روز جهانی زن را برگزار کردند.
این مراسم که چهره های شاخص جنبشهای اعتراضی و فعالین اجتماعی در آن حضور داشتند با یاد #مهسا_امینی و دیگر جانباختگان راه آزادی ، قرائت پیام ها و هم خوانی آهنگهایی به یاد نیکا شاکرمی حدیث نجفی و حمیدرضا روحی و به یاد همه جانباختگان انقلاب ژینا، آواز زنان و همچنین بخش شاد موزیک و رقص گروهی همراه بود.
پیام ها و صحبت های حضار نکات مشترکی با محوریت موارد ذیل وجود داشت:
- لغو آپارتاید جنسیتی
- مخالفت با اعدام و لغو همه احکام اعدام از جمله احکام #شریفه_محمدی #پخشان_عزیزی #وریشه_مرادی و همه کسانی که زیر تیغ اعدام هستند.
- اعتراض به فقر ، تبعیض و محرومیت از معیشت ، منزلت به عنوان درد مشترک همگان
- لغو همه قوانین ضد زن
- پایان دادن به قتل تحت عنوان ناموس و ازدواج کودکان به عنوان جنایت های قانونی
- آزادی همه زندانیان سیاسی
- دادخواهی از جانباختگان راه آزادی
این مراسم با محوریت شعار «زن زندگی آزادی» و تاکید حضار بر اتحاد همه عرصه‌های مبارزاتی برای ساختن یک زندگی بهتر به پایان رسید.
۸ مارس
نه به آپارتاید جنسیتی
اسفند ۱۴۰۳
ابر بحرانهای سیاسی واقتصادی واجتماعی ودولتی مات شده، ایران را به کجا می برد؟
انتخابات آلمان و بحران زایش قطب‌بندی‌های جهانی و ژئوپلیتیک آن
اوکراین ، ترامپ، روسیه و اروپا،رویکرد ترامپ به چه معناست؟ الیگارشی میلیاردها وقدرت دولتی/ صورت بندی جدید پوست اندازی و تهاجم سرمایه داری
آیا جرقه اعتراضات دانشجویی زده شده است؟
قتل یک
دانشجو و اعتراضات دانشجوئی
در شرایط
انباشت بحران ها و تراکم نارضایتی‌ها، هر رویدادی نظیر این حادثه که در شرایط
عادی ممکن است چندان اعتراضی را برنیانگیزد، چه بسا بتواند تبدیل به جرقه‌ای برای
گسترش حریق اعتراضات در محیط های دانشگاهی یا حتی فضای عمومی گردد. چنان که زمانی
رخدادقتل مهساامینی در ابعادی بززگتر و سراسری چنان شد و از قضا نقش جنبش دانشجوئی
در گسترش آن برجسته بود. اما باسرکوب های شدید حاکمیت، جنبش دانشجوئی نیز همراه
جنبش عمومی دستخوش افت گردید و رژیم به خیال خود درکنارحفظ اهرم سرکوب، برآن شد که
پس از مرگ رئیسی با برکشیدن پزشکیان و القاء امیدهای کاذب باصطلاح آتش زیرخاکستر
را خاموش کند. اما با گذشت چندماهی و روشن شدن سراب
پزشکیان و وعدهایش، و تشدید و تعمیق همه جانبه بحران و مولفه های گوناگون و فراگیری
سیاسی و اقتصادی آن، و زایل شدن تدریجی آن خوش خیالی‌های اولیه، اینک مدتی است
مجددا شاهد اشباع جامعه از نارضایتی و خشم گسترده عمومی هستیم. همراه با چنین
روندی و در بسترآن است که قتل دردناک یک دانشجو بدست چندنفر به گفته مسئولان و
رسانه‌ها، زورگیر، شاهد بروزمجدد اعتراضات دانشجویی درکوی دانشگاه و نیز برخی
دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها هستیم که رژیم را مقصر و مسبب اصلی آن می دانند و
شعارهایی چون «حراست سپاهی قاتل ما شمایی و خونی که ریخته می‌شه با هیچی پاک نمی‌شه»
شنیده می شود. هم به لحاظ آن که مقامات دانشگاه و حراست و نیروهای انتظامی به دلیل
کوتاهی و ناتوانی و عمل نکردن به وظیفه ذاتی خود در حفاظت از امنیت جامعه و مشخصا
کوی و محیط های دانشگاهی، و هم حتی بدلیل آن که به یمن فسادو ناکارآمدی سیستم،
شاهد اشاعه زورگیری و کیف قابی و نظایرآن در سطح جامعه هستیم که خود محصول گسترش
فقر و بیکاری و تباهی در میان جوانان است و هم البته فراتر از این‌ها به‌لحاظ
وضعیت به غایت بحرانی و نابسامانی‌های عمومی و نقش سپاه و بسجی در سرکوب مردم. بخصوص مداخله و به میان
آمدن نقش‌حراستی‌ها و لباس شخصی ها در این گونه رویدادها، مقامات دانشگاهی و
غیردانشگاهی را سخت نگران تبدیل این خشم ونارضایتی از یک مساله مشخص به امری
فراگیری علیه حاکمیت کرده است و حتی شاهدیم که بعضا خودمسؤلان دانشگاه لباس شخصی
ها را مقصر نارضایتی معرفی می کنند. در هرصورت وقوع این رویداد در بسترنارضایتی عمومی
و انباشته شده جامعه و البته دانشجویان، دست اندرکاران رژیم را بدست و پا انداخته
و مقامات و مسؤلین دانشگاهی و نیروی حراست و انتظامی و حتی شخص رئیس جمهور را
وادارساخته است که باتوجه به تجربه و نقش جنبش دانشجوئی در گسترش جنبش های اعتراضی
سراسری ، سریعا همه تلاش خود را برای خاموش کردن شعله‌های آغازین بکارگیرند.
مذاکره یا امتناع از مذاکره، چه حالت هایی را در شرایط ویژه کنونی پدید می آورد؟
از درسهای انقلاب: رابطه شاه و روحانیت
صورت بندی انقلاب بهمن، هم‌چون یک انقلاب متناقض و درس‌ها آن که بدرد امروز هم می خورد
به مناسب چهل و ششمین سالگرد شکست انقلاب بهمن، در کجا باید رقصید؟
خامنه‌ای
در سخنان اخیرش ضمن ردسیاست مذاکره گفت که مشکلات داخلی هستند و به دولت
بسیارامیدوارم که بتواند مشکلات معیشتی مردم را کم کند. این عبارت فشرده از بیانات
او در آستانه چهل و ششمین سالگردنظام، به‌صراحت چندنکته را عیان می کند:
۱- خامنه ای مجدا آدرس «بن بست» بارها آزموده شده را می دهد. یک باردیگر ثابت می شود که حکومت اسلامی هیچ گاه قرار نیست به وضعیت عادی و باصطلاح نرمالیزه شدن برگردد. چرا که تحقق پارادایم اسلام سیاسی و راهبردسه گانه جامعه اسلامی، دولت اسلامی و تمدن اسلامی، اساسا وجود و بقاء و بسیج توان خویش را در گرو تداوم وضعیت اضطراری نه جنگ نه صلح با جهان جستجو می کند و بهمین دلیل سیاست دوقطبی سازی مداوم بین خود را راز بقاء ولو زوال یابنده خود می داند. حتی تغییر وضعیت به حال نرمالی چون دیگر حکومت‌های منطقه برای او در حکم مرگ و رو به قبله خوابیدن است، حتی زمانی که حکومت در ضعف ترین نقطه خود کل حیات خود قرارگرفته باشد و در حال دسته و پنجه نرم کردن با با انباشت بحرانهای داخلی و خارجی اساسا خود ساخته قرارداشته باشد. علاوه بر غارت ثروت ها و منابع کشور، آن چه که حتی در میان صفوف خودشان به عنوان کاسبان تحریم و بحران نامیده می شود، بسیج خود و حفظ و تداوم ماشین اعدام و ترور و ارعاب و زندان و فشار و سرکوب گسترده زندگی اقتصادی و عرفی مردم بدون توسل به چنین اهرمی ممکن نبود. در واقع بجز برخی وقفه های کوتاه مدت، از بدو تولد این خصلت بحران زی و بحران آفرینی نظام به عنوان یک خصلت درونماندگار از بارزترین ویژگی‌های آن بوده است. چنان که چندسال است که شخص ولی‌فقیه در مقام سخن از اولویت حل معضلات عظیم اقتصادی کشور و فقر و معیشت مردم دم می زند، اما در واقعیت اولویت واقعی اش جز تشدیدتخاصمات و تنش‌ها با دولت‌های غربی و متحد منطقه ای آن هم حول جاه‌طلبی های خودنیست. بنابراین تصادفی نیست که در آستانه بزرگداشت چهال و شمنین سالگردقدرت گرفتنش، آن‌هم پس از شکست استراتژیک مهم در منطقه و نمایان شدن بحران بازدارندگی‌اش هم‌چنان شاهد اوج گیری این کشاکش ها حتی در سطحی شدیدتر از گذشته باشیم. چنان که حالا ترامپ از دو گزینه بمباران و تجهیز و کیش دادن حمله اسرائیل به تاسیسات نظامی سخن می گوید و یا از تن دادن به مذاکره ای فراگیر از جمله برای خلع سلاح کامل.
از درسهای انقلاب بهمن:
