برای مقابله با بحران پراکندگی از کجا باید شروع کرد

برای مقابله با بحران پراکندگی از کجا باید شروع کرد؟

بی تردید نقطه آغاز را نمی توان به پذیرش برنامه ها و پیشفرض های این یا آن جریان مشروط کرد. چنین شیوه ای در واقع راه حل نیست و به عنوان نقطه شروع به نیازهای لحظه کنونی برای همگرائی ممکن  پاسخ نمی دهد و عملا جز تداوم همان بحران پراکندگی و تکرار آزموده های شکسته خورده نخواهد بود.  

طناب داربر گلوی دموکراسی

طناب داربر گلوی دموکراسی!

جولیان آسانژمؤسس سایت افشاگر ویکی لیکس درمحاصره پلیس لندن است. به رغم اعطای پناهندگی به وی ازسوی کشور اکوادور و در مغایرت با کنوانسیون مربوط به حقوق بشرو پناهندگی، پلیس اعلام کرده است او را دستگیر و روانه سوئد (و باحتمال زیاد از آن جا به آمریکا) خواهد کرد. 

بی تابی دولت اسرائیل برای حمله به ایران

لحظه شماری می کند! پا برزمین می کوبد! شیهه می کشد! خواهان رهاشدن مهارخویش است این اسب چموش جنگ!. گوئی تکمیل مأموریت نیمه تمام نئوکانها برعهده او گذاشته شده است! آری جنون حمله به ایران و شروع جنگ  بدجوری دراسرائیل بالاگرفته است!

وقتی کرکس ها به پروازدرمی آیند

وقتی کرکس ها به پروازدرمی آیند!.*

جامعه ما درتب و تاب بحران گذار به دوران پساجمهوری اسلامی است. خواستها و نیازهای انباشته شده اجتماعی و اقتصادی چنان بنیادی و متراکم اند که  آکتورها و جریاناتی که با سودای رهبری و کنترل  امواج جنبش سواربرآن می شوند، به سرعت دستهایشان روشده  و عمرمستعجلی پیدامی کنند. ازهمین رو به سرعت ازسکه رونق می افتند.

به نقل ازآرش شماره 108

موقعیت چپ در ایران؟ بحران تئوریک؟ بحران هویت؟ پایگاه اجتماعی؟ گسست­ها و اتحادها؟

 تقی روزبه

وضعیت و موقعیت چپ درایران، گرچه در وجه کلی خود جدا از وضعیت عمومی جنبش چپ درجهان نیست و برهمین اساس با وضعیت متناقض و پیچیده ای برای تجدید سازماندهی خود، بر پایه دست آوردهای مثبت و منفی جنبش های ضدسرمایه داری قرن گذشته(بویژه فروپاشی بلوک شرق) وتحولات ساختاری سرمایه داری از جمله جهانی سازی، مواجه است. با تشدید بحرانهای ساختاری سرمایه، رشد مبارزه طبقاتی (هم دروجه اقتصادی و هم سیاسی، ازجمله بحران بی سابقه در دموکراسی صوری ونمایندگی) به اوج تازه ای رسیده است، بطوری که آشکارا شاهد گردش به چپ  و تقویت گفتمان چپ  در افکارعمومی، دریک مقیاس جهانی هستیم.

 

یک استدلال و هزار اما و اگر

نگاهی به فقر استدلال بدیل سازان!                                                                         

انباشت مطالبات بی پاسخ مانده و تعمیق بحران همه جانبه جامعه ایران باعث شده است که از یکسو جنبش ضد استبدادی- مطالباتی بسرعت از اصلاح طلبان و دخیل بستگان به حکومت سراسرپوسیده و مرمت ناپذیراسلامی فراتررفته و خواهان سرنگونی و العاء کلیت نطام موجود باشد و ازسوی دیگربدلیل تشدید سرکوب ها نتواند با آهنگ لازم و متناسب با نفی رژیم، به ایجاد سازوکارهای خود رهان و خود بنیاد لازم برای برپائی  بدیل متقابل مبادرت ورزد.

نشست  کلن: آزمون جدید؟ امیدها و چالش ها؟

برای درک اهمیت واقعی یک رویداد و نشاندن آن ها درجایگاه واقعی خود باید بدورازجوزدگی و هیجانات لحظه ای به قضاوت نشست. وگرنه همواره بیم آن می رود که ازطریق مبالغه گوئی خرده رویدادها به جای  رخداد های مهم و  تاریخی به نشینند  و لاجرم به نتیجه گیری های غلط و برانگیختن انتظارات نادرست بیانجامند. انتظاراتی که نهایتا جز تشدید یأس و پراکندگی بیشتر حاصلی ببار نخواهد آورد.

تریبونال و کشاکش پیرامون آن!

برگزاری دادگاه نمادین تریبونال درمیان  نیروهای رادیکال و براندازنظام اسلامی که درعین حال مخالف مداخله و وابستگی به  قدرت های  امپریالیستی هستند، ظاهرا هم چون آش نخورده و دهان سوخته  به جای تقویت  همبستگی و همگرائی موجب  تفرقه و  صف آرائی آن ها دربرابر یکدیگر شده است!

شکست طرح آتش بس کوفی عنان(نماینده سازمان ملل) وخطرگسترش جنگ داخلی در سوریه

بدنبال کشتارحوله و جنایت های پس ازآن توسط عوامل دولت سوریه، بحران سوریه وارد فازجدیدی شده  وسخن گوی "ارتش آزاد" اعلام داشته است که از این پس خود را متهد به طرح آتش بس کوفی عنان نمی داند و درطی روزهای گذشته نیز خبرازشروع حملات آن ها وکشته شدن چندین ده نفرازنیروهای اسد انتشار یافت.

نگاهی به چند انتقاد و برخی مفاهیم کلیدی مرتبط با شکل گیری یک چپ مستقل و ضد سرمایه داری

در زیرنویس مقاله از مرکوزی تا مرکولاند و توهماتی که به عنوان چپ رادیکال پراکنده می شود در خبرنامه گویا مطلبی درج شده است*، که حاوی انتقادهائی به رویکرد آن مقاله است. اهم این انتقادها عبارتنداز: نادیده گرفتن اهمیت انتخابات و دموکراسی درجریان انتقاد به پارلمانتاریسم، قراردادن سرمایه داری فاشیستی وجنگ طلب سارکوزی (ومرکل) با اولاند  دریک صف.

از"مرکوزی" تا "مرکولاند" وتوهماتی که به نام  چپ رادیکال  پراکنده می شود!

دربحبوحه رویدادهای انتخاباتی فرانسه رویکردی درمیان برخی از چپ ها، مواضع خود را تاحد دخیل بستن به تاکتیک های انتخاباتی و گزین بین بد و بدتر ازمیان دو سیاست رشد و ریاضت اقتصادی تنزل داده است.*1

برطبق این توهمات:

 با سرکار آمدن اولاند چنین القاء می شود که  گویا دوران مرکوزی وسلطه سیاسی نمایندگان کلان سرمایه داران،

جنبش های جدید حامل چه پارادایمی هستند؟

جنبش های جدید حامل چه پارادایمی هستند؟

جنبش ها مهمترین واقعیت های اجتماعی –طبقاتی بشمارمی روند. نه فقط محصول انباشت نیازهای بی پاسخ مانده هستند بلکه درعین حال متضمن پاسخهائی برای برون رفت ازوضعیت نیزهستند. آنها ازیکسو به مثابه نقدعملی وگزنده ازبنیانهای  نظام حاکم عمل می کنند وآن را بزیرسؤال می برند،وازسوی دیگر حامل  پاسخ های بالقوه رهگشا وچه بسا بکروخلاق برای مهمترین سؤالات پیرامون  جامعه بدیل وبرداشتن گام های عملی درسمت وسوی آن می باشند.

چاووش خوان، وآوای مرگ جمهوری اسلامی!

اگرکسی می خواهد طنین آوای مرگ جمهوری اسلامی را ازمنظر پوزیسیون نظام هم بشنود،آوائی که ازدیربازتوسط اپوزیسیون ساختارشکن نظام سرداده می شده است، کلیپ کوتاه نوری زاد باشاه بیت "ما آدم کشته ایم،ما آدم کشته ایم"*، نمونه بارزی از آن است.

انتخابات فرانسه وچپ گروگان گرفته شده!

تحولات فرانسه همیشه اهمیتی فراترازمرزهای خود بویژه دراروپا داشته است.حتی انتخابات فرانسه هم ازاین امرمستثنی نبوده  وبرگزاری انتخابات ریاست جمهوری درشرایطی که  سرمایه داری دستخوش بحرانهای حادو ساختاری است  وسیاست های نئولیبرالیستی بورژوازی آماج اعتراض ونفرت وسیع ترین توده های کارگروزحمتکش واکثریت بزرگی ازشهروندان قراردارد، توجه بیشتری را بسوی خود جلب کرده است(نباید فراموش کرد که ائتلاف آلمان وفرانسه بطورمستقیم موتورپیش برنده  ودیکته کننده این سیاست بردهها کشوراروپائی است).

تراژدی خودکشی داروسازبازنشسته یونانی،ادعانامه ای علیه نظام سرمایه داری!

مرگ خودخواسته یاتحمیل شده؟!
خودکشی داروسازبازنشسته ای-چهارم آوریل- دریونان بقدرکافی تکان دهنده،دراماتیک وازجهات گوناگون نمادین است. مستقیما وبی واسط باشرایط طاقت فرسای حاکم برجامعه ونشأت گرفته ازسیاست ها وتصمیم های اعلام شده کارگزاران نهادهای مالی وسیاسی طبقه حاکم براروپا وجهان، مرتبط بوده ونشاندهنده شکاف بارزبین واقعیت های تلخ زندگی  و ادعاهای سرمایه داری است: ادعای مهد دموکراسی وحقوق بشر ازیکسو وتداوم برنامه ریاضت اقتصادی تبه کارانه، علیرغم اعتراض های عمومی علیه آن ازسوی دیگر.یک پارادوکس کامل!

دخیل بستن رفسنجانی به خمینی درآستانه برگزاری مذاکرات هسته ای

الف-درآستانه نشست بحران هسته ای 5+1 باایران، رفسنجانی با زدن فلاش بگ ورجعت به ماههای پایانی عمرخمینی، به نامه محرمانه وغیرتایپی اشاره می کند که ازوی خواسته است در حیات خود 7معضل ومشکل اساسی نظام را که تنها اوقادربه حلشان است حل کند.یکی ازآن معضلات مربوط به برقراری رابطه با دولت آمریکاست.باین ترتیب رفسنجانی خواسته است باسپربلا قراردادن خمینی، تابوی مذاکره وبرقراری رابطه  با آمریکا را شکسته و جبهه مدافعان آن را تقویت کند.هم چنانکه از خلال گفتگوی وی با فصلنامه مشهوداست، او تنش زدائی با دولت آمریکا  ونیزبا عربستان  درمنطقه را کلید خروج کشورازبحران وازجمله بحران اقتصادی،ورود سرمایه وایجاد اشتغال ازیکسو و کاهش فشارهای سیاسی واقتصادی ونظامی ازسوی دیگرمی داند. 

جدی میگم!                                                                                           

  سلاح هسته ای وحرمت فتوا!

فتواهم فتوای مراجع قدیم! که وقتی صادرمی شد غلغله ای به پامی کرد. نمونه بارزش فتوای میرزای شیرازی درموردحرمت مصرف تنباکو بودکه موجب شد حتی درقصرناصرالدین شاه، اندرونی ها هم علیه ناصرالدین شاه طغیان کنند و قلیانها را بشکنند. باری! دربارقاجار ناچار شد که قرارداد امتیازکشت تنباکو با "کفارخارجی" را بهم بزند.

مارش جهانی روزکارگر با شعاراعتصاب عمومی و یک روزبدون نودونه درصدی ها!

 

!سال جدید برهمه عزیزان خجسته باد

چگونه سالی ؟!

بنظرمی رسد سال مخاطره آمیزی درپیش رو داشته باشیم  ولاجرم بهمان میزان سالی با مسؤلیت سنگین برای همه مدافعان آزادی وبرابری اجتماعی.

سالی که سپری شد  دستخوش برخی تحولات و دگرگونیهای داخلی وبین المللی مهمی بود که دربطن خویش پرورش دهنده سمت وسوی رویدادهائی است که سال جدید آبستن آن است. درآستانه سال نو نگاهی به سرخط برخی از آنها بیافکنیم:

بازهم درباره پوست اندازی سازمان اکثریت

کدام نمایندگان مستقل مجلس؟!

کدام اپوزیسیون متحدشده حول استراتژی انتخابات آزاد؟!

کدام جامعه جهانی وکدام نوع کمک ها؟!

چشمی به این سو  وچشمی به آن سو!

هرچه زمان می گذرد،بهترمعلوم می شود که سازمان اکثریت که علاقمنداست هم چنان "ردای چپ" را بردوش خویش بیافکند وازآن مایه بگذارد،درحال پوست اندازی جدیدی است.البته ناگفته نماند که اکثریت هیچ وقت ازعملکردخود درسالهای پس ازانقلاب انتقادی ژرف ومعطوف به ریشه ها نکرده است مگربرخی انتقادات سطحی وصوری برای ماندن روی آب و حفظ استعدادموج سواری. بنابراین پوست اندازی جدید نمی تواند چیزی جز صراحت دادن به همان بنیان های بازمانده- که دراساس وکنه خود آستان بوسی قدرت های برترصحنه سیاسی است- دروضعیت جدید باشد.