«پیمان دادخواهی»* یا گل آلودکردن آب؟
۱-برکسی پوشیده نیست که جنبش دادخواهی یکی ازجنبش های اصیل، مهم و دیرپا در ایران بوده و پیوندوثیقی با جنبش و خیزش های سال‌های اخیر به‌ویژه جنبش زن زندگی آزادی داشته و شایسته نیست که پیشینه و هویت تاریخی و پر افتخار آن چه به تصریح و چه به‌تلویح با نگاه به‌بالا و معطوف به قدرت و شخصیت ها، وجه المصالحه بده و بستان‌های سیاسی روز قرارگیرد.
چشم اندازها:اهمیت منشور مطالباتی ۲۰ تشکل مستقل ، بیانیه های موسوی وخاتمی
پهن کردن فرش قرمزبرای پرویزثابتی توسط مدعیان کاذب دمکراسی!
فقط فردی تهی شده و رها از هرگونه پرنسیب انسانی چون عرفان قانعی فردنیست که در نقش سخن‌گوی ثابتی این روزها مرزهای وقاحت را درهم می نوردد بلکه هستند کسان دیگری هم به گونه ای دیگر در همین راستا سیرو سلوک می کنند.از جمله هردوی آقایان* هم یعقوبی و هم محققی در واکنش هیستریک به بیانیه دادخواهانه* توسط بیش از۱۲۱ زندانی دوره ساواک و در انتقادبه دادخواهی آنان به میدان آ‌مده اند. در ورای اشک تمساحی که می ریزند و با این رویکرد که «ما شکنجه های ساواک را فراموش کردیم شماهم لطفا فراموش کنید» دارند از هم اکنون خاک برچشمان دموکراسی و مشخصا حقوق بشر می پاشند و برای جلوس دژخیمان و جنایتکاران فرش قرمز پهن می کنند.
چشم اندازها:رویکردهای اپوزیسیون راست به قدرت وانقلاب
گفتگوی سعید افشار با تقی روزبه پیرامون بیانیه میر حسین موسوی
اهمیت انتشار منشور۲۰ تشکل صنفی و مدنی داخل کشور
انتشارمنشورتشکل های صنفی و مدنی داخل بویژه در شرایط کنونی دارای اهمیت زیادی است. چندویژگی مهم آن عبارتند از:
۱- شاکله آن مبتنی بر پیوندآزادی و برابری طلبی است.
۲- پیوندتنگاتنگی وارگانیگی با خیزش انقلابی زن زندگی آزادی داشته و علیه همه نوع تبعیض‌های جنسی و جسیتی و مردسالاری است.
۳- در کنارخواست‌های کلان آزادی و برابری طلبی و رفع ستم‌های طبقاتی و جنسیتی و.... همراه با آن به طرح مشخص تبعیض‌ها و مطالبات جامعه و بخش های گوناگون آن و علیه انواع ستم های اجتماعی جنسیتی ملی مذهبی و طبقاتی و... پرداخته است. یک بیانیه انضمامی شامل اهداف کلی و اهداف مشخص بوده و بازتاب دهنده تکثرمطالبات و جنبش‌های کنونی است.
۴- با هرنوع استبداد چه مذهبی و چه غیرمذهبی و از جمله سلطننتی مرزبندی کرده و هدف جنبش را خروج از استبداد۱۰۰ ساله سلطنتی و مذهبی دانسته است. بدون آن که اجازه سوء استفاده به حکومت اسلامی به عنوان دشمن مقدم بدهند.
تعلیق دموکراسی در نشست « آینده جنبش دموکراسی خواهی»
نه ولایت، نه وراثت و
نه وکالت!
کمترین درسی که از تجربه شکست و مسخ شدن انقلاب بهمن می توان فراگرفت همانا ضرورت چندگرایشی و پلورالیستی بودن صفوف و گفتمان اپوزیسیون، یعنی بازتابانیدن واقعیت جامعه وانقلاب جاری است در برابررویکردی که تمامی تلاشش مقهور و مرعوب کردن دیگرگرایش‌هاست. چرا که اگر در مقابل حاکمیت مستبد و تک صدائی، اپوزیسیون آن هم بخواهد یکدست سازی کرده و تحت هژمونی و زیرنفوذ یک جریان شکل بگیرد، و بگوید بحث(حول برنامه و دموکراسی...) بعد از پیروزی، همانی را بازتولیدخواهد کرد که ادعای مبارزه با آن را دارد.
چشم اندازها: سالگرد انقلاب ۵۷ در دوره ی انقلاب مهسایی ،رویکردها به انقلاب
از لابلای رویدادها :
هیچ عرصه ای از سپهرسیاسی نمی توانست از پی آمدهای خیزش انقلابی زن زندگی آزادی درامان بماند. همان خیزشی که موسوی در این ببانیه از آن به عنوان جنبش «پاک» نام می برد. مدتی پیش هم تاجزاده از پیشنهادخود برای قانون اساسی و یک سری اصلاحات باصطلاح التقاطی و نیم بندساختاری و اصلاح طلبانه اش پرده برداری کرد، که گویا حاکمیت و فضای امنیتی حاکم ـ باید افزود محافظه کاری خاتمی و اصلاح طلبان- اجازه بحث و بررسی آن توسط آن ها را نداده است، درخواستی که تاجزاده خواهان آن بوده است و اکنون وی ناگزیرشده که آن را به صفت فردی انتشاردهد. اینک اما شاهدیم که میرحسین موسوی هم با صراحت حتی بیشتری از وی با عبور از نظام کنونی خواهان تشکیل محلس مؤسسان و قانون اساسی جدید شده است.
ُنه نکته در نقدوکالت خواهی و ادعای رهبری اپوزیسیون
اگر کسی به این برنامه*۱ نگاه کند، بروشنی در می‌یابد که ایران اینترنشنال و البته رسانه های مشابه، چیزی بیش از یک رسانه نرمال، یعنی اطلاع رسانی و تبادل نظر و حتی پیشبرداهداف ضمنی است. متوجه می شود که خانم سیماثابت در این برنامه نقش و مأموریتی فراتر از یک گفتگوی معمولی را دنبال می‌کند. او برآن است تا آن‌جا که ممکن باشد تنور باصطلاح اتحادی از گرایشات مختلف زیرچترپلاتفرم و البته رهبری رضاپهلوی را داغ کند و یک بله از شرکت کنندگان بگیرد و اگر نشد رویکردباصطلاح سکتاریستی آن‌ها را افشاکند. ضمن آن‌که بر اتهام عدم بیطرفی این رسانه پر مخاطب در رله کردن اخبارگزینشی و مصاحبه های تک خطی اش نیز خط بطلانی بکشد. پروژه وکالت همانطور که صراحتا ابرازشده است در اصل بدنبال رهبری اپوزیسیون توسط رضاپهلوی، به‌عنوان ضرورت دوره گذار است و البته در نهایت و در ورای آن دو هدف احیاء نظام سلطنتی و نیز کنترل مسیر حرکت و گفتمان انقلاب را دنبال می‌کند. پیشفرض و هدف مقدم این پروژه کسب و تثبیت وزن و جایگاه ویژه رضاپهلوی به‌عنوان میراث پادشاهی است و بهمین دلیل تلاش این رسانه‌های سرسپرده به این هدف با تکرارمکررعنوان شاهزاده وجاانداختن و بدیهی انگاشتن آن است.
نقدی به «دو مهمترین خطری که رستاخیز زن زندگی آزادی را تهدید می کند»
آقای
غیبی در مقاله ای*۱ که نگاشته‌اند براین نظرند که دومهم‌ترین خطری که جنبش زن
زندگی را تهدید می‌کنند، نخست شعارهای مرگ و لعنت بر ... هست و دیگری تبلیغات و کارزاردو
گروه چپ و راست افراطی.
۱- آیا ایشان دارند رؤیاها و آرزوهای خود را تحریر می‌کنند و درس اخلاق می‌دهند یا دارند تحلیلی از واقعیت یک خیزش هم اکنون موجود و جاری در صحنه اجتماعی و آن‌چه که بنام زن زندگی آزادی درجریان است ارائه می‌دهند؟. نکند شعارهای مرگ برخامنه ای و مرگ بردیکتاتور و... توسط نوارها پخش می شوند! که البته این شعار به‌معنی اراده معطوف به تغییر و برافکندن نظام حاکم است و نه بدارکشیدن این و آن. با نگرش ایشان عملا مقاومت بلاموضوع می‌شود. اگر چنین باشد قبل از دیگران این خودایشان خواهند بود که خیزش کنونی زن زندگی و آزادی را تخطئه می کنند!.
سالگردخروج شاه از ایران، تفاوت ها و مشابهت های وضعیت کنونی باآن زمان، انگیزه های رژیم در اعدام علی رضااکبری، مهمترین مساله تاکتیکی اکنون، و پیرامون برخی چالش های فازدوم خیزش زن زندگی آزادی
موانع وزمینه های پیشروی جنبش انقلابی، مدل «یده واحده» انقلاب بهمن ۵۷ ومدل کثرت گرای انقلاب نوین ایران، ماتریس دو گفتمان مخالف گفتمان در حال فروپاشی هویت اسلامی، و برخی ملاحظات تاکتیکی ......
جامعه نمایشی و بازنشسته کردن چپ!
در یادداشتی که آقای محس کردی ذیل مقاله من تحت عنوان نسبت جامعه واقعی و جامعه نمایشی نوشته است* گرچه به لحاظ فقرمحتوا نیازی به‌پاسخ دادن نیست، اما در شرایطی که شاهدمعرکه گیری موسمی این نوع گرایش‌های راست برای علم کردن باصطلاح یک بدیل در خارج و زین کردن جنبش داخل هستیم، بحث حول ماهیت این نوع تلاش ها و پی‌آمدهای آن خالی از فایده نیست:
