طپش زندگی!
روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد...
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند
رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند
من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق، سایه ها را با آب، شاخه ها را با باد
خواهم آمد، سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند
رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند
من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق، سایه ها را با آب، شاخه ها را با باد
خواهم آمد، سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
!نوروزتان مبارک
کوتاه در دو پرده:
پیام این
شعله های سرکش آتش؟!
الف- بی تردید جشن آتش بازی سالانه چهارشنبه سرخ در نظام اسلامی را باید شب جشن
مردم ایران و بویژه جوانان و البته شب عزای حاکمان دانست. جشنی برای تکاندن تن و زندگی از گردوغبار ملالت ها و
رنج های سالی که به پایان می رسد و رفتن به پیشوازسالی نو با امیدهائی نو.
