کیش شخصیت و معنای« سوسیالیسم با طعم چینی»!
وسوسه تمرکزقدرت، از جنس گناه نخستین است که
انسان مرتکب شد و ظاهرا تا قیامت با او همراه است!. پویش به تمرکز و یکدست شدن
قدرت، از ذات و ماهیت قدرت جدانیست. قدرتی که از بدنه جامعه جدا و نهادینه شود، همواره به گونه ای سرشتی
میل به تمرکزدارد. از آن جا که تمرکزقدرت آسیب های جدی خود را هم دارد، تاریخا
تلاش شده بدون این که به اصل وجودقدرت جداشده و مشرف بر جامعه خللی وارد شود، در
چهارچوب آن با اتخاذتدابیری چون انتخابات دوره ای و تعییرادواری چهره ها، قائل شدن
به محدودیت زمانی زمامداری و تقسیم قوا و آزادی رسانه ها و نظایرآن، کشش ذاتی قدرت
به تمرکز را تاحدودی و البته بیشتر در شکل کنترل نمایند و به نوعی دست و پایش را
در پوست گردو بگذارند.
