گفتگو:
نگاهی به بحران اوکراین و ارتباط آن با تغییرتوازن قوای جهانی و سیاست فرافکنی بحران، ریشه های بحران جهان و سه وجه اصلی بحران. بحران دموکراسی و ارتباط آن با سه مشخصه جهانی سازی سرمایه دارانه، ترکیب انقلاب های ماکرو و میکرو، لیبرال دموکراسی و «پایان تاریخ». درنگی برمعادله بحران: بحران عمومی ( وضعیت اضطراری همچون قاعده ونه استنثنا و به عنوان بیلان خروجی)=لیبرال دموکراسی+نابرابری.
گفتگو: کارنامه رئیسی در شش ماهه نخست،به کدام سو می رویم. تشدیددامنه سرکوب به موازات گسترش اعتراضات و فرسایش شدید اهرم های اقتداررژیم و بالاخره چشم انداز مذاکرات هسته ای و چالش های آن
در باره بحران دمکراسی، مشخصات و ویژگی های آن، موقعیت کنونی جهان در شرایط افول قدرت امریکا و ظهور قدرتها وقطب های دیگر، قطب بندی ها و جنگ سردنوین و مختصات آن،
پیرامون اعتراضات کارگری و اهمیت فراخون کارگران نفت و گاز درمورددستمزدحداقل، اعتراف وزارت کشور به گسترش اعتراضات و ظرفیت های هنجارشکنانه آن، قراردادبا روسیه و چین مخالفت افکارعمومی و نامحرم بودن جامعه از مفادآن، و نیر دورزده شدن مجلس و قانون اساسی خودرژیم، و بالاخره به آخرین تحولات مذاکرات هسته ای
پیرامون تشدید بحران روسیه با آمریکا و ناتو حول اوکراین، ویژگی ها و چالش های جهان چندقطبی و فرصت ها و تهدیدها ....
پیرامون سه موضوع: بازتاب گسترده قتل بکتاش آبتین و معنای آن، دو ویژگی برجسته جنبش های اعتراضی و آخرین تحولات مربوط به روند مذاکرات برجام...
به مناسبت سالگردحمله حامیان ترامپ به کنگره، بحران دموکراسی و تشدید آن و در همین رابطه نگاهی به رویکرذد فکویاما و بایدن و کارتربه عنوان رؤسای جمهورکنونی و سابق آمریکا خواهیم داشت.
گفتگو:
فشاررژیم به زندانیان و قتل های کرونائی و تشدید مقاومت جامعه، انزوای گسترده روحانیت در میان مردم و انتقادهای درونی آن ها نسبت به سیاتس های حاکمیت از جمله به سیاست بحران آفرینی بین المللی،اتوبوس خوابی و گسترش فقر، و آخرین تحولات مذاکرات هسته ای....
نگاهی به شماری از مهم ترین تحولات و بحران های سال۲۰۲۱. از جمله به پاندومی کرونا و تاثیرآن بر حوزه اقتصاد و بحران تندرستی، نشست گلاسگو(و بحران زیست محیطی) و نیز بحران دموکراسی و پی آمدهای آن ها بر نظم حاکم برجهان
بودجه سال جدید اهداف و محدودیت ها؟
برآمدچپ در شیلی و حیات خلوت آمریکا، و معنای آن در جهان کنونی
گفتگو: در باره عروج مجدد چپ در شیلی، نقش جنبشهاونهادهای اجتماعی، پاراادایم جدید دولت های اجتماعی؟، گفتمان چپ و مطالبات ورویکردها، قطب بندی طبقاتی واجتماعی، آینده وچشم اندازهای این تحولات در شرایط بحران بزرگ سرمایه داری جهانی
گفتگو: نگاهی به تحولات سیاسی هفته
تظاهرات معلمان و فرهنگیان .مذاکرات وین و چشم اندازهای آن. بودجه سال آینده و برندگان و بازندگان آن
نقدی بر میز گرد بی قدرتان تاریخ ساز*:
بازتاب جدال گذشته و
حال پیرامون صورت بندی انقلاب ها و خیزش ها و جامعه گرائی و دولت گرائی در آن*
۱- آقای آصف بیات که به عنوان پژوهشگرجوامع و لایه های اجتماعی به حاشیه رانده شده - بی صدایان و بی قدرتان- شناخته می شود و جمع بندی و مواضع خود را هم عمدتا بر پایه تجربه ها و مشاهدات میدانی جنبش ها شکل می دهد تا نظریه پردازی حول آن ها، و تا آن جا که به نتیجه گیری بر می گردد بر آن است که انقلابات و جنبش های جدید بجای ایجادبدیل هائی چون گذشته و نظمی جدید، اکنون نقش خود را به شکل حکومت ناپذیرکردن و وادارساختن دولت ها و نظام ها به تغییرات و اصلاحات موردنظرخود ایفاء می کنند. از همین نوع هستند انقلابات و خیزش های متأخری چون بهارعربی و خیزش های ایران و شیلی و آمریکای لاتین و یا در آفریقا چون سودان و موارددیگر، که جملگی درگیر نه تصرف قدرت بلکه شکل دادن به نوعی دولت های اجتماعی هستند. شکل دادن به وضعیتی که آقای آصف در سخنانش با عناوینی چون اجتماعی و جامعه پذیرکردن و پاسخگوکردن دولت ها به جامعه (سوشیال کردن دولت ) از آن ها نام می برد.
دوشاخه اصلی اعتراضات خیابان و کار و جنبش های مطالباتی و رابطه آنها و نقشه راه پیشروی جنبش ها
نقطه عطف خیزش اصفهان در چه بود؟
گسست ها و فواصل میان جنبش ها چگونه می تواند کاهش یابد؟
باخت استراتژیکی و تفوق تاکتیکی رژیم به عنوان ویژگی وضعیت کنونی چیست و اهمیت و چگونگی عبور از آن ؟
پیروزی بزرگ و درخشان یا سرهم بندی درخشان!*
در حالی که نمایندگان مجلس برگماشته رژیم، درست مثل تاکتیک اصفهان که مدعی اجرای خواست کشاورزان و توافق با کشاورزان از بالا شد تا بتواند صفوف آن ها را متشتت و سرکوب کند، درشرایطی که خودمعلمان با هوشیاری آن را سرهم بندی عنوان می کنند یعنی نه خواست آن ها تصویب شده و نه کسی از زندانیان آزادشده است، و حتی به مجلس «اولتیماتوم» زمان بندی شده می دهند، چگونه می توان این گونه با قاطعیت و «بی تردید» آن را یک پیروزی درخشان نامید و بخاطرش به معلمان تبریک گفت!. البته این معلمان که سال ها در میدان مبارزه و تجربه جَنم رژیم را خوب شناخته اند، به تاکتیک های آن ها و اولویت هایشان بهتر از دوستمان آشناهستند... و خوب می دانند که اولویت های دولت مبعوث «میدان» درعرصه بودجه ورشکسته اش نهادهای بالادستی قدرت هستند. در گزارش دیگری که ضمیمه همین یادداشت است بخوبی می توان واکنش ها و اظهارات معلمان را مشاهده کرد و نیازی به ذکرآن ها در این یادداشت کوتاه نیست. از همین رو باین دوست گرامی و ظاهرا جوزده امان باید بگوئیم که اولا:
پیرامون جنبش دانشجوئی و تلاش های مذبحوحانه دولت رئیسی برای مصادره آن، و هم چنین آخرین تحولات و جالش های مذاکرات هسته ای در وین
وضعیت اضطراری در جهان و ضرورت بدیل‌های عینی، گفتگوی سعید افشار با تقی روزبه
در این گفتگو ارزبابی از جهان در وضعیت اضطرار همچون قاعده و نقددرونمان عوامل مولدآن و یافتن معنای کنشگری نوین در شرایط و عصری که با عناوینی چون دوره «بحران انتقال» و «در آستانه» توصیف می شوند و پرسمان اصلی امروز؟ مورد بحث قرار می گیرد. چنین نقدی اولا باید بتواند به پتانسیل ها و مسیرهای نوی پیشروی اگر وجود دارند، نور بتاباند و ثانیا این مسیر بدون بکارگیری مفاهیم نو و گره گشا برای تحلیل وضعیت امروز حاکم برجهان قابل فهم و کنشگری نخواهد بود. در همین راستا تا جائی که در یک گفتگو امکان پذیراست، مفاهیمی چون بحران انتقال، بحران وجودی دولت ملت ها، جامعه جهانی و خودآگاهی جهانی و مفاهیم اثباتی چون دولت های انتقالی ترازنوین و منشورمطالبات انتقالی وضرورت سازمان یابی و تشکل های نوین و میانجی از نوع درونمان و در قامت امروزین بشر و نقد جایگاه تشکل های کلاسیک چون احزاب... رابطه اش با مراتب جهان هرمی و بازنمائی شده و کلا جامعه واقعی در برابرجامعه بازنمائی شده و ضرورت بازخوانی مفاهیم گذشته در شرایط امروز موردبحث قرار می گیرد. علاوه بر آن در این نقد گره اصلی و کورکلاف سردرگم نقد تجربه های گذشته با هدف رهیافتی برای جهان امروز تحت عنوان رابطه درونمان و برونمان جامعه و دولت و گسست و رابطه تضادامیز و بوساطت حلقات متعلق به طبقه فرادست بین آن ها و چگونگی برون رفت از این تناقض بزرگ تاریخی یعنی حرکت در جهت زوال دولت ها بجای هیولاشدنشان مطرح و موردبحث قرار می گیرد..
ثروت با طعم اسلامی چه مزه ای دارد!
خیزش مردم اصفهان،خودویژگی ها و آموزه های آن!
در مقالات مربوط به جمع بندی خیزش آبان ۹۸، از جدائی و فاصله بین دو شاخه اصلی اعتراضات یعنی خیابان و محل کار یا جنبش های خیابانی و مطالباتی-صنفی به عنوان مهم ترین چالش پیشاروی جنبش سخن به میان آمده بود. چالشی که فراررفتن از آن نه از طریق حذف یا تضعیف یکی به سوددیگری، بلکه با فراتررفتن از محدودیت های هرکدام و حرکت دوسویه به سمت یکدیگر، هم در حوزه پیوندخواست ها و هم مبارزات میدانی ممکن بود به قسمی که به عنوان یک مجموعه مکمل و مقوم و هم افزا عمل کنند. چنین فرایندی در راستای شکل گیری و قوام یافتن یک جنبش انقلابی و سراسری ضداستبدادی-مطالباتی علیه نظام استبدادمطلقه و سرنگونی آن هم ممکن و هم دارای اهمیت بینادی است. گرچه رژیم به لحاظ استراتژیک و شکاف فزاینده بین خود و جامعه و سبقت گرفتن شتاب بحران و نارضایتی از توانش برای کنترل بحران و افزایش فاصله بین نخواستن و نتوانستن، قافیه را باخته است و از این منظر در حالت تدافعی روزافزونی قراردارد، اما این باخت استراتژیک هنوز به معنی باخت تاکتیکی نیست.
