درنگی به چندویژگی گزارش امسال آکسفام

درنگی به چندویژگی گزارش امسال آکسفام

نشست امسال داووس، مجمع جهانی سرمایه داران و کارشناسان اقتصادی و سیاستمداران، مثل هرسال با گزارش تکان دهنده ای از آکسفام تحت عنوان "اقتصادی برای 99 درصد" و با هشدارهائی به شرکت کنندگان در این مجمع همراه است. گزارش آکسفام از شکاف های وحشتناک و بقول خودش شرم آوری پرده برداری می کند که با عناوینی چون برابری ثروت 8 ابرثروتمندجهان با ثروت نیمی از مردم فقیرجهان ( 3.6 میلیاردنفر!) و پیدایش پدیده تریلیونر در 25 سال اخیر

خدمات رفسنجانی"متأخر" به نظام، اعتراضات در مراسم تشییع، و یک جمع بندی

خدمات رفسنجانی"متأخر" به نظام!

 اعتراضات در مراسم  تشییع، و یک جمع بندی

خمینی زمانی گفته بود تا نهضت (اسلامی) ادامه دارد هاشمی زنده است. و برهمین اساس می توان گفت تا زمانی که فرانکشتاینی که او در خلق آن نقش فعال داشت پا برجاست و مشرف بر زندگی مردم، هاشمی زنده است! هیولائی که کنترلش از دست او خارج شد و کنترل "خالق"خود را بدست گرفت و او را وادارساخت تا پایان عمر مجیزگویش باشد. چنانکه تا دم آخر می گفت که " برای رهبری، بهتر از آقای خامنه ای نداریم". 

هیولای ولایت مطلقه، و نقش هاشمی رفسنجانی در برساختن آن

 
سایه رفسنجانی 
 هیولای ولایت مطلقه، و نقش هاشمی رفسنجانی در برساختن آن!

آیا رفسنجانی آن گونه که ادعاکرده می تواند در گورخود آرام بخوابد؟

میراث هاشمی!

هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از بنیان گذاران و سازمان گران اصلی جمهوری اسلامی و از یاران درجه اول و مورداعتمادخمینی بویژه در مقاطع بحران های بزرگ و عبوردادن نظام از آن ها نقش برجسته ای داشته است: او به عنوان یک اصول گرای"معتدل" وعملگرا و مصلحت سنج، جایگاه و گفتمان خود را مشی اعتدال که مدعی بود که عین آموزه های  اسلام  است تعریف می کرد.

گورخوابی و پسوندمتجاهر!

گورخوابی و پسوندمتجاهر!

چقدر ضدانسانی و نفرت انگیراست این واژه متجاهر!

انگارهمه پلیدی و خشونت موجود در حکومت اسلامی را درهمین یک کلمه گنجانده باشند!. واژه ای که وظیفه دارد یک جا و بطورهمزمان به فرافکنی ابعاد و ریشه های گوناگون فاجعه پرداخته و نقش سیستم وسیاست های فقرآفرین نهفته در آن ها را  پنهان ساخته و رژیم را تبرئه نماید.

آیا اوباما در روزهای پایانی ریاست خود، آغازجنگ سردجدیدی را کلید زده است؟

آیا اوباما در روزهای پایانی ریاست خود، آغازجنگ سردجدیدی را کلید زده است؟

اوباما با شعارصلح برسرکارآمد و باهمین توهم جایزه صلح نوبل را هم ربود. در اصل رسالت او بیرون کشیدن نیروهای آمریکا از باتلاق جنگ عراق و افغانستان بود تا راه جدیدی را در مقابل توسعه طلبی وپیشروی سیاست های امپریالیستی دولت آمریکا بگشاید. اکنون مدتهاست که او برطبل معطوف به جنگ سرد و از جمله افزایش فشاربه روسیه و محاصره آن توسط ناتو می کوبد.

مورالس از قدرت دست بردارنیست

مورالس از قدرت دست بردارنیست!

"چپ" و معضل چسبندگی به قدرت

اوومورالس رئیس جمهوربولیوی حاضرنیست از جادوی قدرت دست بردارد! شدت چسبندگی به قدرت چنان است که او می کوشد به هرنحوی که شده برای چهارمین بار، برخلاف قانون اساسی و حتی بر خلاف نتیجه رفراندومی که اخیرا حول همین مسأله توسط دولت وی برگزارشد و با "نه" قاطع مردم مواجه گشت، هم چنان رئیس جمهور شود!:

دعوت به تخفیف رؤیاها و به واقع گرائی

دعوت به تخفیف رؤیاها و به واقع گرائی!

مطلبی به عنوان ما و آرزوهای ما!. در انتقادبه کسانی که نسبت به فقدان دموکراسی در کوبا انتقادکرده اند مدعی است که فرهنگ ما ایرانیان و از جمله چپ ها همواره حداکثرگرائی بوده است که مانع برخورد واقع گرائانه آنها با رویدادها می شده است. او مدعی است که سوسیالیسم دوران ما بهتر از آنچه که در شوروی، کوبا، چین بود و هست نخواهد شد. پس بهتر است، تنها به قاضی نرویم، رویاهای مان را تخفیف دهیم*  

لرزه های افول هژمونی یک ابرقدرت

لرزه های  افول هژمونی یک ابرقدرت؟!

آیا ابعادواکنش دولت آمریکا به هک شدن امیل هایش طبیعی است؟ یکی از عجیب ترین مسائلی که این روزها ذهن آدمی را بخود جلب می کند، ادعاها و رویکرد دولت آمریکا در مورددخالت روسیه در انتخابات آمریکاست که روزبروز هم برغلظت آن افزوده شود.

ادعای پیروزی رژیم در جنگ حلب و سیاست معطوف به باتلاق

ادعای پیروزی رژیم در جنگ حلب و سیاست معطوف به باتلاق!

حلب و معنای"آزادشدن"آن!

رسانه ها و سردمداران رژیم در کسوت فاتحان از آزادشدن شرق حلب  هم چون نبرد"استالینگراد" دم می زنند که گویا سرنوشت جنگ در سوریه را رقم زده است. در موردچنین یاوه هائی چه می توان گفت:

گفتگو پیرامون ادعای پیروزی در حلب و سیاست باتلاق

گفتگو پیرامون ادعای پیروزی در حلب و سیاست باتلاق جمهوری اسلامی!

روایت دروغ حکومت اسلامی از جنگ سوریه و مسئولیت اخلاقی ایرانیان، از کشتار در حلب تا امنیت در خیابان های تهران!؟ 

http://radiobarabari.com/files/2016/12/18/18dec2016.mp3

پرونده کشتار67 بازگشائی یا فرافکنی!

پرونده کشتار67 بازگشائی یا فرافکنی؟!

رضا علیجانی فعال ملی-مذهبی که اداره این میزگرد را به عهده داشت در پایان این نشست گفت : «می‌توان این پرونده را در ذیل یک پرونده‌ی بزرگتر و جامع تحت عنوان “خشونت پس از انقلاب” تعریف کرد تا همه کسانی که در این روند نقش و سهمی دارند طرح و نقد شوند و از حکومت گرفته تا دیگر جریان‌ها فرصت دفاع از خود را داشته باشند هرچند مسئولیت حکومت در این خشونت سازمان‌یافته با نقش هیچ طرف دیگری قابل مقایسه نیست" 
قراردادن پرونده جنایت ملی ذیل پرونده بی دروپیکری بنام خشونت پس از انقلاب که در آن سهم همه طرف ها در تولیدخشونت موردبررسی قرارگیرد جز به محاق بردن مسأله مشخص دادخواهی

انقلاب کوبا و کاسترو در گفتگو با تلویزیون دریچه

انقلاب کوبا و کاسترو در گفتگو با تلویزیون دریچه

https://www.youtube.com/watch?v=tzku5QmNwwU

کاسترو تجسم درک مسلط از سوسیالیسم دریک دوره تاریخی- در قرن بیستم- بود.....

بحران های جهانی و رویکردجدیدهاوکینگ

                           بحران های جهانی و رویکردجدیدهاوکینگ

بالاخره واقعه برگزیت و عروچ ترامپ هاوکینک را قانع ساخت که مقداری بقول خودش از خوش بینی زیاده از حدش نسبت به انسان (و توانائی او در مقابله موفقیت آمیز با بحران ها) بکاهد. در گذشته او ایجاد سکونتگاه در کرات دیگر را مفری برای نجات نوع بشر و آلترناتیوی برای کره زمین می دید.

روزدانشجو و چالش های بزرگ جنبش دانشجوئی

روزدانشجو و چالش های بزرگ جنبش دانشجوئی!

از روز دانشجو چه خبر؟

امروز 16 آذر روزدانشجو است و طبق معمول مثل سالهای اخیر سخنران دانشگاه تهران هم حسن روحانی بود.

مشکلات وچالش هائی  که دانشجویان وجنش دانشجوئی با آن دست بگریبانند جدا از مشکلات کل کشورنیست:

فیدل کاسترو و نفرت پراکنی سرسپردگان سرمایه نسبت به چپ

فیدل کاسترو و نفرت پراکنی سرسپردگان سرمایه نسبت به چپ

رسانه هائی امثال بی بی سی وقتی هم ناگزیرمی شوند که گوشه ای از تجمع های بزرگ مردمی کوبا به مناسبت مرگ کاسترو را منعکس کنند، آن را با عباراتی چون"، کارنامه کسی که در ۶ دهه گذشته در نگاه تحلیل‌گران همواره در طیفی قرارداشته که یک سرآن با عنوان "بزرگترین رهبر قرن بیستم" آغاز شده و در انتهای دیگرش لقب "دیکتاتوری که کوبا را به خاک نشاند" به پایان می برند. اما هم چنین شماری از سرسپردگان و سینه چاکان نظام سرمایه داری،  مرگ کاسترو را فرصتی برای ابرازنفرت از چپ و دست افشانی برای آن چه  "مرگ چپ" می پندارند مغتنم می شمرند. اما در عمق و ورای این نوع واکنش های هیستریک، می توان نگرانی نهفته در وجودآن ها از سربلندکردن مجددچپ را مشاهده کرد. در همین رابطه مطلبی در گویانیوز* و در فیسبوک با عنوان مرگ کاسترومستبد و درماندگی چپ ایرانی از جلال ایجابی نگاشته شده که نقدکوتاه زیرپاسخی به آن است:

فیدل کاسترو، و تجربه قرن بیستم و چندانتقاد و پاسخ

فیدل کاسترو، و تجربه قرن بیستم!

و نگاهی به برخوردبی بی سی با آن. به همراه چندانتقاد و پاسخ

کاسترو تجسم درک مسلط از سوسیالیسم در یک دوره تاریخی- قرن بیستم- بود. او از قضا از صادق ترین و پرشورترین و با وفاترین به آرمان های خود بود، و بهمین دلیل هم برای بسیاری الهام بخش بود و درحوزه عدالت هم دست آوردهائی داشت. نباید فراموش کنیم که مثلا چین و ویتنام از دیگربت های قرن بیستم بودند که امروزه در دفاع از تجارت آزاد و اتحادیه تجارتی که مثلا خانم کلینتون مجبورشد دربرنامه انتخاباتی با آن مخالفت کند، کوس سبقت گذاشته اند. آن نوع درک از سوسیالیسم خواه ناخواه به همین نوع نتایج و مشخصا اقتدارگرائی منجرمی شد.

دلایل پیروزی ترامپ و عواقب آن

سخنرانی تقی روزبه در پالتاک: دلایل پیروزی ترامپ و عواقب آن

https://www.youtube.com/watch?v=nKlLhYVYa1s

بی بی سی فارسی و هنربرقراری موازنه پیرامون درگذشت فیدل

بی بی سی فارسی و هنربرقراری موازنه پیرامون درگذشت فیدل!

 طبیعی بود که مدیای بی بی سی بخاطردرگذشت کسی که از یک سو حیات سیاسی اش با بخشی ازمهمترین فرازهای تاریخ سده بیستم گره خورده بود و بقول خودآن، یکی از بازیگران بزرگ دوره جنگ سرد بود؛ و از سوی دیگر به نمادانقلاب کوبا و مقاومت بسیاری از مردمان آمریکای لاتین و جهان تبدیل شده بود؛ درنگ نماید

فیدل کاسترو، و تجربه قرن بیستم

 فیدل کاسترو، و تجربه قرن بیستم

کاسترو تجسم درک مسلط از سوسیالیسم دریک دوره تاریخی- در قرن بیستم- بود. او از قضا از صادق ترین و پرشورترین و با وفاترین به آرمان های خود بود، و بهمین دلیل هم برای بسیاری الهام بخش بود و درحوزه عدالت هم دست آوردهائی داشت. نباید فراموش کنیم که مثلا چین و ویتنام از دیگربت های قرن بیستم بودند که امروزه در دفاع از تجارت آزاد و اتحادیه تجارتی که مثلا خانم کلینتون مجبورشد دربرنامه انتخاباتی با آن مخالفت کند، کوس سبقت گذاشته اند... آن نوع درک از سوسیالیسم خواه ناخواه به همین نوع نتایج و مشخصا اقتدارگرائی منجرمی شد. بنابراین ما با پایان یک نوع درک از سوسیالیسم تجربه شده تحت عنوان سوسیالیسم اقتدارگرا و حکومتی که در آن عدالت و آزادی باهم همسازی نداشتند و عدالت برآزادی اولویت داشت مواجه هستیم. نحوه کنش چپ امروز به این پارادوکسی که نهایتا سوسیالیسم را زمین گیر و متلاشی کرد، بیانگر نگاه و درسهای برگرفته و یا ناگرفته اش از آن تجربه است که البته یکسان نیست و یکی از عوامل تشتت آن است. قبل از هرچیز ضرورت دارد که چپ این مشکل خود را حل کند که انتقادبه خود و از جمله به تجربه صورت گرفته اگر واقعا از منظروفاداری به آزادی و عدالت و جدائی ناپذیری آن ها باشد و نه چراغ سبزدادن به سرمایه داری، نمی تواند نازشصتی به امپریالیسم و سرمایه داران باشد و این که نمی توان تحت هیچ شرایطی عیوب خویش را پنهان ساخت و آن را تابع مصلحت اندیشی های کوته بینانه شرایط قراردارد. البته می توان گفت که فشارهای سنگین غول آمپریالیسم آمریکا کوبای کوچک را به این نقطه راند و از آن گریزی نبود. در وجوداین فشارهای سنگین حرفی نیست و باید دائما آن دولت آمپریالیستی و همراهان او را از این جنبه هم زیرضرب قرارداد. اما نمی توان از آن واقعیت به نوعی تقدیرگرائی تن داد و آن را توجیهی طبیعی برای ناگزیرانگاشتن انحراف از مسیراصلی رهائی دانست. عاملی که فقط به این مورد هم محدودنمی شود و تاز مانی که سرمایه داری هست همواره وجودخواهد داشت. چرا که سرمایه هیچ گاه بااضدادخودکنارنخواهد آمد. کوبا و فیدل گذشته ما و بخشی از افتخارات مبارزه و مقاومت ما علیه ستم سرمایه داری است. اما برای عبور از خوددیروزمان و آن تجربه تاریخی باید بیش از هرزمانی هم چون قطب نمای حرکت برپیوندجدانشدنی برابری اجتماعی و آزادی اجتماعی پای فشرد.

نقدتوأمان مناسباست سرمایه و مناسبات قدرت هم چون دو عنصرجدانشدنی و درهم تنیده نظام سرمایه داری و لاجرم سوسیالیزه و اجتماعی شدن هردو به موازات همدیگر که مبنای نقش آفرینی و سوژه گی همه عوامل و نیروی ضدسرمایه و از جمله مولدین و استثمارشوندگان است و نه سوژگی رهبران و احزاب و یکه تازی آن ها، زیربنای درک نوین از سوسیالیسم را تشکیل می دهد. بزرگداشت کاسترو هم چون نمادمقاومت همراه با نقد او، هم چون نقدخودمان، و سوسیالیسم تجربه شده جدا از هم نبوده و نیروی محرکه پیشروی ما را تشکیل می دهد. انتقاد و تأکید بر خط پیوسته مقاومت تاریخی دیالتیک حرکت ماست.