!باید اتفاقی بیفتد
نشانه ها بقدرکافی روشن اند: انتقال داوری و اتخاذتصمیم های خطیر به بیرون از سازمان ملل حتی اگر مربوط به جنگ و کاربردسلاح گرم باشد. تصمیم رهبریک ابرقدرت مفتخر به ژاندارمی جهان که چیزی باید اتفاق بیفتد و بلافاصله می افتد. حمله یک جانبه به تنبیه هرکسی که او شخصا مقصربداند و سپس دعوت از کشورهای متمدن برای پیوستن به رهبری او. و لبیک گفتن فوری آلمان و فرانسه و انگلیس و ترکیه ...در سوی مقابل لغوتوافق هماهنگی پروازهای روسیه و آمریکا از جانب مسکو و..... رواج یک جانبه گری و چرخش های لحظه ای و تصمیمات خلق الساعه و بعضا صدوهشتاد درجه متفاوت به دیروز به چه سمتی می رود؟
